niepoprawna(y)

[Podróżniczka]

postaraj się o swoje racje
i rozbij kokon niedowiarstwa
aby tęsknoty na odstawce
z braku pożywki i czystej wody
bierną bladością się nie pokrywały

nie pytaj więcej czy przystoi
i tym podobne bezsensowności
wyprostuj dłoń w pięści ukrytą
i uchwyć jasność gwiazd spadających

[eka]

Witaj, czytam wersy pierwszej zwrotki jak apel o odrzucenie ciążących oczywistości, porzucenie lęku przed przyjęciem własnej, nonkonformistycznej prawdy.
Nakarmić tęsknoty spoczywające na laboratoryjnym szkiełku - diagnoza.

Druga cząstka wskazuje drogę.

postaraj się o swoje racje
i rozbij kokon niedowiarstwa
aby tęsknoty na odstawce
z braku pożywki i czystej wody
bierną bladością się nie pokrywały

nie pytaj więcej czy przystoi
i tym podobne bezsensowności
wyprostuj dłoń w pięści ukrytą
i uchwyć jasność gwiazd spadających

W ostatnim wersie pozbyłabym się inwersji (spadających gwiazd), zlikwidowała: i tym podobne bezsensowności oraz i rozbij kokon niedowiarstwa i końcówkę 1. cząstki.

postaraj się o swoje racje
tęsknoty na odstawce
bez pożywki i czystej wody
śmiertelnie bledną

nie pytaj więcej czy przystoi
dłonią ukrytą w pięści
chwyć jasność spadających gwiazd


Pozdrawiam. Wybacz wariację.

[Alek Osiński]

Trochę to jak rewolucyjna odezwa,
chociaż bardziej w wymiarze osobistym,
postulat bycia mocniej sobą, a może
tym bardziej kimś innym,

jako wiersz nie przełamuje fali, ale krok
został postawiony, byle tylko następne
szły dalej i dalej...

[karolek]

Znaczy, że: nie bój się sięgnąć po swoje marzenia? Podoba się, bo przemawia do czytelnika.

Ta bierna bladość mi nie pasuje, może kurzem żeby się nie pokrywały/ nie wyblakły itp. coś w tym stylu?



Pozdrawiam

[Michał76]

Ciekawy wiersz. Moim zdaniem nie mówisz w nim o dążeniu do spełniania każdej zachcianki lecz o czymś o wiele istotniejszym, mianowicie o uwierzeniu w własne możliwości, o odwadze stania się niezależnym, posiadającym własne zdanie, oraz nie kryjącym się z nim, czerpiącym szczęście z życiowej walki, człowiekiem.

[Fałszerz komunikatów]

Myślę, że za bardzo rozbudowałaś tę pierwszą strofę, przez co wiersz czyta się na bezdechu.
Zrezygnuj z dopełniaczówki, bo brzmi grafomańsko. Poza tym skąd ten kokon pośród metafor botanicznych? W drugiej strpfie wiersz ulega wykolejeniu. A to wszystko przez brak powiązania metaforycznego z pierwszą strofą.
Myślę, że warto popracowac nad dalszym ciągiem (bez drugiej strofy).