pomost

[alouette]

ponad Wezuwiuszem pierwsza smuga dymu
postanowiłem dać nogę zrozumiawszy iż
widzenie sprawdza się i wcale nie jestem głupcem

rozsądni zapewne pozostaną ich głowy spopieleją
od przywiązania do marnych rzeczy świata tego
cóż
robiłem co mogłem

budzę się w morzu krwi
(jestem dzieckiem) ukryty pod platformą szafotu
brudna gawiedź odlicza spadające łby monarchii
bezpańskie psy rewolucji srają byle gdzie

czas

przerzucają mnie na wieś w tle słyszę ryk palonych
zwierząt – bomba rozerwała oborę to co nie uciekło
kona w męczarniach
wojska coraz bardziej przypominają kondukty
głód i gangrena

człowiek

sinusoida zdarzeń
elektrokardiogram spowalnia

piękne niegdyś ruchliwe Pompeje
zatrzymane w kadrze

pętla

[skaranie boskie]

Wezuwiusz potrafi zainspirować.
Pompeje - piękne miasto na jego południowym stoku, wspinające się od morza aż niemal do krawędzi krateru...
Ostatni raz utonęły w lawie w czasach Cesarstwa Rzymskiego, w 79 roku.
Późniejsze erupcje nie sięgały takich rozmiarów.
Jednak właśnie ta z pierwszego wieku stała się inspiracją wielu twórców, zarówno literackich, jak malarzy, czy filmowców.

Ujęłaś temat dość interesująco, przenosząc peela w czasie i (chyba) wcieleniach.
Zatrzymał mnie ten wiersz, choć na temat jego walorów artystycznych się nie wypowiem z powszechnie znanego powodu.

Pozdrawiam

[anastazja]

Kod: Zaznacz cały

piękne niegdyś ruchliwe Pompeje 
zatrzymane w kadrze 

Znam Pompeje, byłam na Wezuwiuszu przy samym kraterze, mniemam, że i Ty, skoro udało Ci się tak pięknie napisać o tym wielkim "potworze."

Pozdrawiam ciepło

[SamoZuo]

Zacząłeś kiepsko, ale potem się rozkręciłeś i powstały ciekawe obrazy.

Pozdrawiam

[alouette]

większość podróży odbywam za pomocą internetu i telewizji z powodów najbardziej prozaicznych,
chciałam ująć czas jako pewną ciągłość w odniesieniu do kultury a nie tylko przeżyć, nie wiem czy jasno się wyraziłam