Pościel nam pachnące łąki

[lczerwosz]

gdzie ten luksus dostrzegłeś?

W Twoim wierszu

[eka]

gdzie ten luksus dostrzegłeś?

W Twoim wierszu

Mam nadzieję, że to samo w luksusie widzimy.

[lczerwosz]

a taka łąka pachnąca świeżo pościelona/posłana/zasłana to nie luksus?

[eka]

gdzie ten luksus dostrzegłeś?

W Twoim wierszu

Mam nadzieję, że to samo w luksusie widzimy.

a taka łąka pachnąca świeżo pościelona/posłana/zasłana to nie luksus?

To samo widzimy, jakże miło...

[coobus]

Dołączam do grona tych, na których ten prosty i ładny wiersz zrobił wrażenie. Bo zrobił. Za co ode mnie

[iTuiTam]

Nuci mi się, jak kołysanka, albo mruczanka.
Na granicy jawy i snu. Łąka, która jest w obu rzeczywistościach.
Piękny wiersz, Ewo.

[eka]

prosty i ładny wiersz zrobił wrażenie.

Dziękuję i cieszę się, Coobi. Miałam spore opory przed upublicznieniem, można go zjechać (ja widzę przynajmniej dwa błędy) za naiwność warsztatową, która oscyluje na granicy grafomanii.

Nuci mi się, jak kołysanka, albo mruczanka.
Na granicy jawy i snu. Łąka, która jest w obu rzeczywistościach.

Mnie też rytm przekonał do pokazania. I łąka.
Dziękuję, Elżbieto.

[Michał76]

wszystkiego rozdanie

Ten fragment najbardziej do mnie przemawia - żyjąc stajemy się światem by po śmierci całkowicie się w nim rozpłynąć.
Dobrze napisany wiersz.

[eka]

żyjąc stajemy się światem by po śmierci całkowicie się w nim rozpłynąć.

Hmm... na pewno, ale coś autonomicznego zostawiamy.
Dzięki.