dermoria

[datura]

skóra nie zapomina
ufam jej

ty - marsz mrówek pod palcami
czekam aż któraś ugryzie
zostawi dowód

jak wyjść poza wspomnienie

[Fałszerz komunikatów]

Temperatura tego wiersza nie pozwala go poczuć. A chciałoby się na własnej skórze (hi,hi) doświadczyć tych mrówek razem z peelką, tak żeby ciałem wstrząsnęły dreszcze. Peelka też czeka na powtórny dreszcz. I chce wygonić metaforyczne mrówki ze swego ciała. Tylko czy na pewno peelka chce pozbyć się wspomnień? Nie wiem co miałaś na myśli pisząc o tym nieszczęsnym ugryzieniu (brzmi dość komicznie w tym wypadku, taka metafora na siłę). I jeszcze to dopowiedzenie, że ugryzienie jest dowodem...

ty - marsz mrówek pod palcami

Nie brzmi to zbyt gramatycznie. Ja bym to zapisał "pozostawiłeś marsz mrówek pod palcami".
Niestety, nie jest to wciągający wiersz, nad którym powinnaś popracować.

[datura]

Fałszerzu dziękuję za wizytę. Bardzo mi a tym wierszu zależy, więc postaram się jednak go poprawić.

[alchemik]

Caęść, Bieluniu.
Pozwoliłem sobie nieco przekształcić twój wiersz na swói obraz estetyczny.
Odrobinkę tylko.

skóra nie zapomina
ufam jej

marsz mrówek pod twoimi palcami
czekam na ukąszenie
zostawi ślad

wyjścia poza wspomnienie?

Dermoria, czyli jak rozumiem pamięć skóry. Ciekawy neologizm.

Delikatny erotyk refleksyjny.
Postawiłaś raczej na refleksje niż na emocje.

[eka]

skóra nie zapomina
ufam jej

ty - marsz mrówek pod palcami
czekam aż któraś ugryzie
zostawi dowód

jak wyjść poza wspomnienie?

Witaj, miło Cię znowu widzieć, Daturo.
I kolejny nowy wiersz również.

Dermoria? Mam skojarzenie z dermatologią i krainą Moria, i pamięcią. Ciekawe, dźwięczne słowo tytułowe, neologizm?
Pamięć skóry jest trwała i nie pozwoli się zmanipulować naszym chceniom, fakt, można jej zaufać. Dotyk rejestrowany w podświadomości. Ładny i przemyślany wstęp, emanujący fizycznością akord otwierający.

Cząstka druga. Nie tyle o tym, co skóra zapamiętała, ale co wciąż odczuwa. I to dla podmiotu jest prawdziwą zagadką. On - marsz mrówek pod palcami - bardzo chciałoby się rzec namacalna metafora i oryginalna. Mrówki pod skórą, mrowienie, niepokój - tylko skąd ta intensywność doznań, jeśli są de facto wspomnieniami?
Czekanie na dowód w postaci bólu. Hmm... wiele mówi o relacji.
--------------------------
Jak wyjść? Spróbować.


Spójność użytych motywów, autodiagnoza pamięci, dylemat...
Mnie się podoba i nic bym nie zmieniała.

[Fałszerz komunikatów]

Mnie się podoba i nic bym nie zmieniała.

A widzisz, Daturo, mogę nie mieć racji

[eka]

Piotr, w poezji nie chodzi o rację
Nie jesteś kobietą, więc nie możesz się wczuć do końca. .

[Fałszerz komunikatów]

[alchemik]

A jednak wprowadziłbym zmiany, Ewa.
Chodzi o kosmetykę.
Przesłania nie zmieniłem ani o jotę.
Myślę, że nie o ból chodzi w tym ukąszeniu, ale raczej o znamię, które pozostanie. ślad , dowód, że to nie zafałszowania pamięci.

[datura]

Alchemiku- Bardzo miło mi Cię gościć u siebie:)
Jeśli chodzi o zmianę, to bardzo podoba mi się Twoja wersja, ale jednak chyba trochę zmienia znaczenie wiersza;) A co Twojej interpretacji, to jak najbardziej pokrywa się z moją:)

Ewo- bardzo mi miło, dziękuje za tak przychylne słowa:) Zrobiłam sobie mała przerwę od pisania, więc trochę się obawiałam spadku formy.

Fałszerzu- co czytelnik, to inne upodobania;)