Idę i wiem, że poznasz mnie po zakurzonych butach

[Qń Który Pisze]

Przyjdę spóźnionym przedmieściem.
Spróbuj zapomnieć dlaczego jesteś
i naucz się nie mieć kontroli.
I patrz mi uważnie w oczy.
Robię to tylko dla ciebie
i nie wiem, jak to wytłumaczyć.
Rozłoże czerwony dywan,
na wszelki wypadek utkany
kolorowymi słowami, żebyś mogła
stopami wyczytać mowę powitalną.
Jesteś kompilacją pewnego programisty.
Stworzona z kawałków wierszy
i muzycznych interwałów
Dźwięków rozmieszczonych w czasie
pisania.
Madame Frankenstein.
Nanizana na codzienny różaniec domysłów.


https://youtu.be/dvgZkm1xWPE

[karolek]

.

[Qń Który Pisze]

Karolku... lepiej nie można było rozebrać.

[Bożena]

Jesteś kompilacją pewnego programisty.
Stworzona z kawałków wierszy
i muzycznych interwałów
Dźwięków rozmieszczonych w czasie
pisania.
Madame Frankenstein.
Nanizana na codzienny różaniec domysłów.


https://youtu.be/dvgZkm1xWPE

- to sedno wiersza- tylko dlaczego akurat- Madame Frankenstein.Myślę, że to kobieta poety zakochanego w grach komputerowych Pozdrawiam

[coobus]

Karolek już rozebrał. Ja tylko przyklasnę, akceptując i aprobując

[Fałszerz komunikatów]

Dlaczego ten wiersz się tak cholernie rymuje? Trochę za dużo tych podobieństw fonetycznych, nawet jak na wiersz wolny.

[411]

Troche za duzo "i", Qniu, a i zapisu sie czepie. Ja widze i czytam tak:



Przyjdę spóźnionym przedmieściem.
Spróbuj zapomnieć dlaczego jesteś i naucz się nie mieć kontroli.
I patrz mi uważnie w oczy.

Rozłoże czerwony dywan, na wszelki wypadek
utkany kolorowymi słowami, żebyś mogła stopami wyczytać
mowę powitalną. Jesteś kompilacją pewnego programisty.

Stworzona z kawałków wierszy muzycznych interwałów
dźwięków rozmieszczonych w czasie pisania. Madame Frankenstein.

Nanizywana na codzienny różaniec domysłów.



A poza tym bardzo na tak.

Pozdrawiam cieplo,
Józefina.

[Qń Który Pisze]

coobus... dziękuję za tak ważną akceptację kogoś tak ważnego w naszym poetyckim wieżowcu

fałszerzu, tak się dzieje, jak wierszokleta bierze się za wiersze białe

Bożena... jesteś dosyć daleko od sedna. Narzeczona Frankensteina była pozszywana z rozmaitych ludzkich części, podobnie jak ja pozszywałem swoją peelkę, co wcale jej nie degraduje, a wskazuje na konglomerat marzeń i zlepek wyobrażeń idealnej kobiety-poetki. którą stworzył z mniemań... szalony poeta-naukowiec

Józefino... to całkiem niezła propozycja... Emil Emilianowicz

[Fałszerz komunikatów]

fałszerzu, tak się dzieje, jak wierszokleta bierze się za wiersze białe

To był przytyk do mnie czy do Ciebie?
Wiesz, próbować zawsze można

[Gloinnen]

Najbardziej podoba mi się tytuł, bo wprowadza intymność, czy też raczej jej zapowiedź.

Później niepotrzebnie z miłości prawdziwej, takiej szczerej i konkretnej, przechodzisz do uczucia bałwochwalczego.

W końcówce okazuje się, że chodzi o projekcję wyobraźni. Adresatka wiersza w rzeczy samej mogłaby nawet nie istnieć, liczy się hologram, rzucony na ścianę.

Cała wymyślona i zaplanowana ze wszystkimi szczegółami scena możliwa jest do realizacji jedynie w przestrzeni poetyckiej, w przestrzeni wiersza. Trochę szkoda, że porzucasz tutaj ciepło i życiową prostotę z tytułu, a próbujesz nadać wartość fantazmatom przepychu, szkiełkom, w jakie ubiera Twoje emocje podekscytowana wyobraźnia.

W sumie jednak jest w tym chyba pewna uniwersalna prawda o facetach, którzy ukochane kobiety traktują jak boginie. Przynajmniej na etapie zauroczenia, fascynacji, apoteozy. Później to im mija i zostają zakurzone buty, i dopiero wtedy można odróżnić fałszywki od prawdziwych monet.

Pozdrawiam,


Glo.

PS. Popraw błędy w tekście.