akacje

[marta zoja]

pierwsza wersja

pachniesz akacjami i świeżym chlebem
o poranku w zamglonej twarzy odszukuję
obraz przestrzeni okruchami białych
prześcieradeł suszących się na wietrze

chusta w kwiaty opada z głowy abyś
dotykiem włosów usunął wszystkie
niespokojne myśli kolejnego poranka
wpatruję się w drzewo za oknem

które zeszłorocznym strąkami wysupłuje
z nas nowe życie jednym małym ziarenkiem
kwitnącym w spokojnych oczach przyszłości

budzisz zapachem tych białawych kiści
drżąc o poranku ciągłym nieutuleniem

druga wersja

pachniesz akacjami i czymś nieodgadnionym
o poranku w zamglonej twarzy odszukuję
obraz przestrzeni okruchami białych
prześcieradeł suszących się na wietrze

chusta w kwiaty opada z głowy abyś
dotykiem włosów usunął wszystkie
niespokojne myśli kolejnego poranka
wpatruję się w drzewo za oknem

które zeszłorocznym strąkami wysupłuje
z nas nowe życie jednym małym ziarenkiem
kwitnącym w spokojnych oczach przyszłości

budzisz zapachem tych białawych kiści
drżąc o poranku ciągłym pragnieniem
myśli słów i bliskości zatrzymujesz
czas na chwilę nawet dwie nie dając

poznać że akacje jak róże mają kolce

[Gloinnen]

Właściwie ładna, poprawna i typowo kobieca poezja, z wykorzystaniem wszystkich typowo kobiecych rekwizytów.

Jest kilka ciekawych sposobów zaprezentowania znanych wszystkim tropów poetyckich. Cała pierwsza strofa jest mocno sugestywna i dobrze skomponowana.

W drugiej zgrzyta konstrukcja:

dotykiem włosów

On dotyka jej włosów, czy on jej dotyka włosami? Dla mnie to stylistycznie jest nieporadne.

Udany obraz z drzewem. Tutaj próbujesz przedstawić prawdę o nieustannych, nieprzerwanych cyklach, w których zawsze obumieranie oznacza początek czegoś nowego.

Nie podoba mi się za to:

drżąc o poranku ciągłym pragnieniem
myśli słów i bliskości

Tu już idziesz zbyt wydeptaną ścieżką.

Pozdrawiam,


Glo.

[marta zoja]

Właściwie ładna, poprawna i typowo kobieca poezja, z wykorzystaniem wszystkich typowo kobiecych rekwizytów.

Jest kilka ciekawych sposobów zaprezentowania znanych wszystkim tropów poetyckich. Cała pierwsza strofa jest mocno sugestywna i dobrze skomponowana.

W drugiej zgrzyta konstrukcja:

dotykiem włosów

Glo, dla mnie naturalne jest, że osoba, która pachnie, i dotyka włosów Dla porównania wysłałam pierwszą wersję, może będzie mniej banalna i tkliwa Kobieca na pewno, ale w mojej głowie nie potrafię dzielić na typową poezję- męską czy kobiecą

Pozdrawiam MZ

[karolek]

Bardzo ładny wiersz, taka prawdziwa, nieprzekombinowana i pięknie malownicza miłość,
pierwsza wersja wg. mnie lepsza.