Źródła

[Alek Osiński]

Czarna i Biała Wisełka pozostaną już chyba na zawsze
odwrócone do siebie plecami, chociaż barany
przy wodopoju u podnóża góry, lubią się szczepić rogami.
Trudno mówić o wspólnej przyszłości.

Wyssały już do końca swoje żółtka i łososiowe kamienie
powoli pokrywa muł, wstrząsany co chwilę pyszczkami
brzan i uklei – nie ma powrotów i droga zalana światłem
kończy się betonową zaporą, rosnąc wśród śmiechów.

Ludzie z miasta o niedźwiedzio zwalistych ciałach,
przyjeżdżają w ciepłe weekendy, stawiając leżaki
wprost w wodzie, frontem w dół rzeki. Czekają
do wieczora, wzorem ślepowronów wpatrzeni uważnie

w nurt. Wydają się być pewni, że mimo wszystko
tylko w ich oczach naprawdę potrafi zajść słońce.

[Gorgiasz]

Ciekawe ujęcie, zwłaszcza dwie ostatnie zwrotki. Bardzo plastyczne. Widzę tych ludzi w scenerii Wisły.
Tylko w moim odczuciu jest to raczej proza poetycka, a nie wiersz.

[Napoleon North]

Ave

półnagie soczyste źródła
szczypią brakiem chloru
ludzie oczekują błękitu
wprawionego w deszcz

Fajny tekst

[Gloinnen]

Przepiękny wiersz, Alku. Gratuluję zmysłu obserwacji, wrażliwości i wyobraźni.
Utwór pozwala przenieść się w myślach do opisywanych pejzaży i roztopić się w nich, zanurzyć. Jest malowniczy, ale jednocześnie uduchowiony, oparty na dojrzałej, interesującej metaforyce.

Gratuluję i zazdroszczę jednocześnie.


NB. Zastanawia użycie czasownika "szczepić" - lapsus, czy zamierzona gra słów?

[skaranie boskie]

lubią się szczepić rogami.

Wyjątkowo masochistyczne stworzenia, Alku.
Mnie kiedyś szczepili nieledwie strzykawką, a i tak uciekałem na drzewo (dosłownie), a już nawet wyobraźnia nie chce podpowiedzieć, co bym robił, gdyby próbowali rogami...
Ale zostawmy barany, wszak wiersz nie o nich. A przecież jest co poczytać.
Bo wiersz dobry jest i basta!

[Podróżniczka]

Piękny wiersz, bardzo obrazowy. Świetna puenta.

[Alek Osiński]

jest to raczej proza poetycka, a nie wiersz.

na pewno jakieś tam pogranicze, ale w sumie czy to właściwie ważne...

NB. Zastanawia użycie czasownika "szczepić" - lapsus, czy zamierzona gra słów?

Właściwie lapsus, ale teraz jak się zastanowić to właściwie ma to pewien sens.
Może palec boży? Myślę, że może tak zostać...

Mnie kiedyś szczepili nieledwie strzykawką, a i tak uciekałem na drzewo (dosłownie)

przykro mi, to faktycznie musiała być koszmarna trauma...

Dziękuję Wszystkim za słowo...

[em_]

Ładnie, a zakończenie zdecydowanie najlepsze

[Henryk VIII]

Witaj Alku,
wiersz bardzo mi się podoba od początku, gdy piszesz:" Czarna i Biała Wisełka pozostaną już chyba na zawsze
odwrócone do siebie plecami, chociaż barany
przy wodopoju u podnóża góry, ..." , przez środek " Wyssały już do końca swoje żółtka i łososiowe kamienie
powoli pokrywa muł {...} i droga zalana światłem
kończy się betonową zaporą, rosnąc wśród śmiechów. ", az po udany, bardzo trafny finał " Ludzie z miasta o niedźwiedzio zwalistych ciałach,
przyjeżdżają {...}Wydają się być pewni, że mimo wszystko
tylko w ich oczach naprawdę potrafi zajść słońce.". Moje drobniutkie jak nitka pytanie: Jak sądzisz, nie lepiej byłoby zamiast " zajść" raczej " zachodzić"... Ale to taki szczegół w ogóle bez znaczenia. Wiersz na najwyższym diapazonie - warto się nad nim pochylić na dłużej. Zasłużone

[iTuiTam]

Czarna i Biała Wisełka pozostaną już chyba na zawsze
odwrócone do siebie plecami, ...

Wydają się być pewni, że mimo wszystko
tylko w ich oczach naprawdę potrafi zajść słońce.

Alku, mnie też zatrzymała ta 'szczepionka'...

Namalowałeś krajobraz z przeciwnymi Wisełkami i słońcem.
Wydaje mi się, że ludzie o niedźwiedzio zwalistych ciałach mają nieco racji, jeśli widzą słońce i słońce zachodzi, to zachód słońca jest, jest świadomość zachodu. Gdyby nie oni, to...