Wszystkie tajemnice

[Marcin Sztelak]

Zaciśnięte w kieszeniach czekają na okazję
wychynięcia na światło
lub ciemność – bez różnicy.

Chociaż wszystkiego żal, nawet oparów
poranka, zaginionego
wśród innych.

Więc wstydząc się łez celebrujemy
pogrzeby, pełne sztucznych
zapachów.

Wilgotne jak ziemia wodzą
na pokuszenie nienazwaniami,
snem i przemijaniem.

Śmierć jak śniadanie do łóżka.

[eka]

Całość kupuję, świetnie napisany wiersz.