Conversatio morum

[lczerwosz]

Ja bym nie stosował słowa "lawinisko". To brzmi jak "do zobaczyska" albo "pieniędzory". Skrzywienia środowiskowe.
Pochłonie mnie lawina jest dostatecznie dramatyczne.

[Lucile]

Dzień dobry lczerwoszu,
bardzo mi miło, że zechciałeś zajrzeć i podzielić się uwagą, jaka Ci się nasunęła, czytając mój drobiazg
Przyznaję - lawinisko - nieco odstaje od reszty, więc pomyślę i postaram się "dopieścić" ten krótki wiersz.
Za podpowiedź jestem wdzięczna

Pozdrawiam
Lucile

Gwoli doprecyzowania, zapomniałam wyjaśnić, że użycie tego " lawiniska słów" było pierwotnie - bo teraz się już waham - zamierzone.
Chodziło mi o to, żeby "zazgrzytało". Wydawało mi się niezłym kontrastem w stosunku do reszty: wzniosłość, subtelność, sacrum zderza się z przyziemnością, okrucieństwem i profanum.

[Lucile]

Glo,
bardzo dziękuję za wizytę i komentarz

ja zwrócę uwagę tylko na niezwykle ciekawą metaforę, która sama w sobie jest zamkniętym obrazem, który zdecydowanie przerasta wiersz swoim znaczeniem i głębią.

Cytuj:
Oczy mogą narobić wiele
hałasu


Inspirujące i pozwalające na szereg uniwersalnych refleksji.

Jak zwykle - z wielką intuicją - dotknęłaś samej istoty rzeczy

Pozdrawiam i życzę miłego, niedzielnego wieczoru

Lucile

[Hosanna]

bardzo ciekawy komentarz Lucile
podoba mi sie fragment o oczach zamkniętych jako symbol milczenia

jest to tym ciekawsze że ta bardziej pierwotna i publiczna ma oczy otwarte

czyli do ludzi prostych trzeba przemawiać
może krzyczeć do nich

ta dla nielicznych milczy przekazując ze najwięcej świadomości ujawnia się w milczącym obcowaniu ze światem

nic wiec dziwnego ze poeta chciałby porzucić słowa by sięgnąć wyżej
lecz przestaje wtedy być poetą
a staje sie milczącym mistykiem

[Ewa Włodek]

Czarna Madonna z Montserrat, i inne Czarne Madonny - ciekawy wątek w sztuce i nie tylko. Wszak Czarne Madonny, nie dlatego, że miały ciemne twarze, ale głównie dlatego, że nosiły czarną szatę - strój nazyrejskiej kapłanki i nauczycielki, strój, jaki miał - według niektórych niekaoinicznych ewangelii - przysługiwać Marii Magdalenie. Zamknięte oczy - to nie tylko symbol milczenia. To także symbol kontemplacji, powiązany z mądrością i przymiotami ducha. To także sygnał, że "normalne widzenie" zostało na chwilę "wyłączone", że osoba z zamkniętymi oczyma "otworzyła" tak zwane trzecie oko - widzenie szyszynką, postrzeganie nadzmysłowe. W tym kontekście "Nie patrz tak!" w Twoim wierszu czytam jak: "Nie przepatruj mnie na wylot!", "Nie czytaj moich myśli!". I to mi się bardzo podoba. Bardzo!
Wiersz przeczytałam z przyjemnością.
Względem lawiniska - to nazwa miejsca, w którym zatrzymała się lawina. Czy to miałaś na myśli, używając słowa?

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[Lucile]

Hosanno i Ewo,
bardzo dziękuję za komentarze

nic wiec dziwnego ze poeta chciałby porzucić słowa by sięgnąć wyżej
lecz przestaje wtedy być poetą
a staje sie milczącym mistykiem

Hosanno,
piękne i mądre słowa; wskazują na ogromną trudność - a dla świata zachodu - właściwie niemożność połączenia głębi medytacji z jej zewnętrzną ciszą, oraz przemożnej chęci przekazania tych mistycznych doznań.
Bardzo za nie dziękuję, bo znaczą, że uważnie przeczytałaś i dotarłaś do wielu ukrytych znaczeń, jakie starałam się zamknąć (mniej, lub bardziej udanie) w tym tekście.

Ewo,

Zamknięte oczy - to nie tylko symbol milczenia. To także symbol kontemplacji, powiązany z mądrością i przymiotami ducha. To także sygnał, że "normalne widzenie" zostało na chwilę "wyłączone", że osoba z zamkniętymi oczyma "otworzyła" tak zwane trzecie oko - widzenie szyszynką, postrzeganie nadzmysłowe. W tym kontekście "Nie patrz tak!" w Twoim wierszu czytam jak: "Nie przepatruj mnie na wylot!", "Nie czytaj moich myśli!". I to mi się bardzo podoba. Bardzo!
Wiersz przeczytałam z przyjemnością.

Z przynależną Tobie wrażliwością i przenikliwością odczytałaś - "Nie patrz tak" - tu nic więcej nie trzeba dopowiadać

Za uzupełnienia znaczenia i symbolu "Czarnej Madonny" pięknie dziękuję

Względem lawiniska - to nazwa miejsca, w którym zatrzymała się lawina. Czy to miałaś na myśli, używając słowa?

Tak, spod lawiniska - grubej, zimnej, bezdusznej, twardej, klaustrofobicznej i okrutnej skorupy - trudno wydobyć kogoś żywego. I w tym "moim lawinisku słów" to widziałam.

Przesyłam serdeczne pozdrowienia obydwu miłym i uzdolnionym Paniom, życząc jednocześnie miłego weekendu

Lucile

[Nula.Mychaan]

Lucile zauroczyłaś mnie tym wierszem.
Puenta powaliła mnie na kolana.

[Lucile]

Dzień dobry Nula,

Lucile zauroczyłaś mnie tym wierszem.
Puenta powaliła mnie na kolana.

Takie słowa z Twoich ust! Zaskoczenie odebrało mi mowę i do tej pory nie wiem, jak reagować, oprócz z głębi serca płynącego podziękowania.
Przyznam, że ten krótki tekst " wyrywałam z siebie", w dosyć bolesnym procesie, więc może dlatego brzmi szczerze; bez ozdobników i zbędnych słów.

Bardzo dziękuję za miłą wizytę i przesyłam słoneczne pozdrowienia
Lucile