z własnym przytupem...

[Podróżniczka]

ja się w to kółko graniaste
już dalej nie bawię

zabieram lalki i
do domu wracam

jest mały problem

drzwi się zatrzasnęły
mama zasnęła a
ojczym bezsilnie
oczami wywraca

stoję przed drzwiami
jak jaka sierota

dopiero przecież
w domu się bawiłam

drzwi sąsiednie z prawej
głośno zazgrzytały

drgnęłam przestraszona


nieco światła wyszło
z nieznanego wnętrza

nikt się nie pojawił
lecz zostawił szparę

zapukałam cicho
nieco ośmielona i

żadnej reakcji

nie śmiem wejść do środka
bo nie znam sąsiada

mama też mnie wcześniej
zawsze przestrzegała

ale coraz chłodniej
i ciemniej na dworze

co mam teraz zrobić
podpowiedz mi Boże


wtem drzwi już bez zgrzytu
ktoś otworzył szerzej

odsłaniając wnętrze
ciepłego mieszkania

stałam się spokojna
ufnością ogrzana

a dzieci sąsiadów
chcą się ze mną bawić...


oj dana moja dana

[Alek Osiński]

historia z dreszczykiem

[Henryk VIII]

Hm.. mi się podoba! Taka parabola o wejściu w " blask" dorosłości z przytupem. Uchylone drzwi + ufność, choć wszak nie wiadomo, co się czai w głębi, pomimo światła. Jest iskierka ironii, jest dystans, jest przenośnia -

[Ewa Włodek]

jest - tajemniczo. Peelka znalazła się w jakimś aktualnym świecie, ten, z którego wyszła - stał się niedostępny, zaś ten dostępny - niby wabi, ale i przestrasza. Ja bym czytała jako rzecz o duszy, która już opuściła ten świat, ale jeszcze nie trafiła na swoje miejsce w tamtym. Ale może nadinterpretuję, co nie jest wykluczone.
Z kwestii technicznych: masz "nieco światła wyszło" i zaraz obok "Ale nikt nie wyszedł". Może zastąp jedno "wyjście" czymś innym?

pozdrawiam z uśmiechem...
Ewa

[Podróżniczka]

Alku, Henryku, Ewo dziękuję Wam za przeczytanie mojego wiersza.
Ewo, z tą "duszą i tamtym światem" to niezupełnie tak, niemniej bardzo ciekawie. Jedno "wyjście" rozwiązałam inaczej-mam nadzieję, że jest o.k.
Z uśmiechem

[marta zoja]

Podróżniczko przydałaby się ta piosenka, niejednej dziecinie na pocieszenie Pozdrawiam