Razem

[misza]

Gęstą siatkę na oknie obsiadły komary,
zwabione aromatem wina, krwi i potu.
Każde twoje dotknięcie budziło niepokój.
Zapadał zmierzch przed deszczem, wilgotny i szary.

Po mapie gładkiej skóry, niewidzialną ścieżką,
weszliśmy do krainy odkrywanych doznań.
W kakofonii oddechów nie mogłem rozpoznać,
czy szeptałaś półsennie, czy musiałaś westchnąć.

Ciepły deszcz ukołysał rozbudzony ogród.
Później, cisza przyniosła zapach ziół i liści.
Wiem, że gwiazdy zabłysną, niebo się oczyści,
gdy zaśniemy. To samo się przyśni obojgu.

[eka]

Potem - może skojarzyć się z porami.
Lepiej - później.

Ładny, niewydumany erotyk. I do zamyślenia.

[misza]

Może się skojarzyć.
Słuszna uwaga.
Dziękuję i pozdrawiam

[coobus]

Jak napisała eka: do zamyślenia. I do zaczytania. I pomilczenia razem. Razem...
Brawo, Misza

[misza]

Dzięki.
Wierszyk ma trochę lat,
ale mam do niego sentyment.
Z pozdrowieniami

[Leon Gutner]

Wabisz mnie taką poetyką jak tego komara .
Że już o deszczu nie wspomnę .
Oczar normalnie .
Pyszne pisanie .

Z uszanowaniem L.G.

[skaranie boskie]

Może zbytnio przywykłem do Perypetii Jewgienija i hrabiostwa Przeniewierskich i dlatego szukam u Ciebie zawsze uśmiechu i dobrej zabawy. Tym razem muszę się zadowolić erotykiem. Niech będzie.

[misza]

Leonie!
Przecież wiesz, że odbieramy "na jednej fali"

Skaranie Boskie,
wczoraj w nocy przeszła burza nad jeziorem.
Ciarki chodziły po plecach.
I to mnie skłoniło do "wklejenia", czegoś "piurnonsensowiczowskiego"