zabrałem cię tam, gdzie nawet miłość wstrzymała oddech

[Qń Który Pisze]

Przecież zawsze nam chodziło o miłość,
nawet wtedy kiedy Paryż wydawał
się dalej, niż podróż orient-ekspresem.
Pamiętasz biały twarożek
z syropem malinowym
w Le Procope?
I butelka białego wina, którą wypiliśmy
w milczeniu patrząc tylko na siebie?
Nie zostało już po mnie nic.
Może tylko słowa, które
nie dają ci spokoju
i wiersze jakby na okoliczność
że było jednak warto
odnaleźć siebie właśnie tam,
gdzie każdy dzień wstawał dla nas
a zamiast śniadania
przynosiłem cię do łóżka
jakby to było jedyne miejsce na ziemi
gdzie miłość nie pozwoli
się nigdy zapomnieć.


https://youtu.be/BEbWOuuAVLg

[em_]

Ładny tytuł,
wiersz również się podoba.
Pozdrawiam

[Fałszerz komunikatów]

Czasem niechlujnie akcentujesz słowa, w tym lirycznym przecież tekście. Choćby to "się" na początku wersów brzmi ordynarnie.
Całość hmm...nie w mym guście, ale czuć tę bliskość między peelami Jeśli chodzi o mnie to nie zapamiętałem nawet fragmentu tego tekstu.
I tytuł - mym zdaniem zbyt długi.

[Lucile]

Witaj Qniu,
natychmiast "wyłowiłam" Le Procope

Zabrać swoją ukochaną do tej legendarnej restauracji w 6 dzielnicy Paryża (Saint-Germain-des-Pres), niedaleko Odeonu, Ogrodu Luksemburskiego i Muzeum Eugene Delacroix - no, no!!! W takim lokalu, istniejącym od 1686 roku, założonym przez pewnego obrotnego Sycylijczyka Francesco Procopio dei Coitelli - w którym bywali Voltaire, Rousseau, Diderot, Claude Sarrante i tylu innych "celebrytów"- nawet biały twarożek z syropem malinowym smakuje wyśmienicie, zwłaszcza, jak spogląda się w te jedyne, pełne miłości oczy. A że potem:

Nie zostało już po mnie nic.
Może tylko słowa, które
nie dają ci spokoju
i wiersze jakby na okoliczność
że było jednak warto
odnaleźć siebie właśnie tam,

no cóż - c`est la vie

Zawsze - utalentowanym wrażliwcom - pozostają wiersze brzemienne wspomnieniami.

Serdeczności i mała lampka francuskiego wina od
Lucile

[Henryk VIII]

Witaj,
jest tu pochwała czasu, miejsca i osoby. Tekst romantyczny. I apetyczny - palce lizać
Piszesz: "i wiersze jakby na okoliczność
że było jednak warto
odnaleźć siebie właśnie tam"

No właśnie... !
Ukłony
H8

[Podróżniczka]

Osobiście mam wielki sentyment do Paryża i wspomnień z nim związanymi. Będąc pierwszy raz we Francji, z braku znajomości języka francuskiego wylądowaliśmy z moim ukochanym w Crepe-lokalu. Można pewnie sobie wyobrazić nasze zdziwienie, kiedy kelner zaczął przynosić do nas zamówione wcześniej potrawy: przekąska-naleśnik bez niczego, danie główne-naleśnik z pieczarkami, deser-naleśnik z cukrem. Przy wnoszeniu ostatniego dania- zamówionego deseru, leżeliśmy niemal po stołem, nie mogąc powstrzymać się od śmiechu. To było moje pierwsze zetknięcie z Paryżem. Dla mnie Paryż jest zawsze na tak, tak więc Twój wiersz w pełni mnie przekonał.