jaszczurka

[she]

wieczorami kamienie wąskich uliczek kuszą bose stopy.
wolno oddają ciepło. nowi pożądliwie przebiegają
palcami po rozbielonych ścianach, nie dbając o tkliwość tkanki.

czasem w drodze znika w niespodziewanych zaułkach,
albo przysiada na chwilę na małych placykach, ale
nawet linie wysokiego ligustru nie przysłonią celu.
ona czeka. niespokojna.

idzie jasny, z ręką podniesioną tak, jakby nie sięgał po łuk,
a chciał tylko włosy odgarnąć ze spoconego czoła.
w ażurowych pergolach drżą bugenwille.
jaszczurki szeleszczą w rozgrzanych krzewach.
napięta skóra boli. najbardziej tuż przed.

chowam twarz w kącicierń,
a morze zawraca do brzegu ud.

przywieram do drzewa.

[Ewa Włodek]

zaintrygował mnie wiersz. Jaszczurka - to w naszej kulturze symbol zła, Indianie północnoamerykańscy łączą ja z mocami szamańskimi. I w tym kontekście czytam sens wiersza: jakieś zagrożenie dla peelki, zagrożenie ze strony drugiego człowieka - mężczyzny, który pod pozorem dobrych zamiarów ukrywa chęć, a może tylko ewentualność skrzywdzenia jej. Nie koniecznie fizycznie...

Pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[eka]

Witaj.

On jak przeznaczenie, ona podąża za ciepłem, kluczy w zaułkach, czeka na miłość i... śmierć.
Patrzą na siebie blisko zatopionego w greckich mitach - morza, żywiołu. I nie ciekawość a właśnie pewność w tych spojrzeniach. Mała lacerta i zakochana kobieta w skupionych oczach łowcy, najpiękniejszego z bogów, opiekuna muz, a więc i poezji.
Urokliwie napisany, czuje się ciepło kamieni, zielone drżenie, dotykają zamknięte przestrzenie, echo kroków, szelesty, szum opadającej fali, smak erotyki i lęku przed cierpieniem... bardzo udana synestezja.
Inspiracja znakomicie wykorzystana dla tej fali.

[she]

Ewo, Eko, bardzo mi miło, dziękuję

[Tjereszkowa]

Ależ cudny klimat!
Piękny wiersz, z ładnie wplecionym, że tak powiem - jaszczurczym spojrzeniem .
A między kamieniami wąskich uliczek - lęk, wycofanie, ale i tęsknota. Niemal słychać - będzie, co ma być, to nieuniknione.

Przystanęłam z przyjemnością.

[emcek]

bardzo

[she]

Sowo, Emcek - cieszę się

[AS...]

jakoś umknął mojej uwadze,
ale na szczęście mam zwyczaj powracać
z dobrymi wiadomościami:
świetny wiersz

zyskałaś czytelnika

[coobus]

Czekam na kolejne

[Podróżniczka]

Klimat wiersza bardzo magiczny.

"idzie jasny, z ręką podniesioną tak, jakby nie sięgał po łuk,
a chciał tylko włosy odgarnąć ze spoconego czoła"

doskonałe

Pozdrawiam