Żywiołak. Światłotoczyć.

[Karma]

odkąd twoje imię
stało się mantrą dla wiatru
częściej wychodzę

zbieram kamienie do kieszeni
by ułożyć z nich mozaikę
na obraz i podobieństwo martwych jabłek



potem schnę

[Henryk VIII]

Witaj,
inteligentny wiersz. Przystaję - szczególnie nad tym fragmentem : " częściej wychodzę

zbieram kamienie do kieszeni
by ułożyć z nich mozaikę
na obraz i podobieństwo martwych jabłek" , ale podoba mi się całość
Pozdrawiam
H8

[Karma]

Ten fragment, bez pozostałości jest chyba jednak lekko - sam rozumiesz Dzięki wielkie, to dla mnie bardzo ważny wiersz.

[Sede Vacante]

Dość tajemnicze, zwłaszcza w drugiej części(martwe jabłka), ale dlatego własnie - urocze!
Bardzo dobry, zatrzymujący wiersz. Taki, jaka ma być poezja. Intrygujący, nie schematyczny, powodujący zadumę, zaskakujący.
Brawka!

[Karma]

Czyli powoli przekonuję do siebie - miło czytać!

[Sede Vacante]

Ano!
Przekonujesz...zresztą, skoro mamy pić kawę w Dębicy(coś tam wspominaliśmy o rozmowie przy kawie, hihihi), to muszę się zlubić z tobą, bo inaczej sobie oczy wydrapiemy.
A tak na poważnie - jak wyżej. Świetny wiersz.

[Napoleon North]

Ave

czawderskowdechowy!

[alchemik]

Miła Jagódko, pozwolisz, że podświatłotoczę kilka zbędnych słów z okolic cienia.
Zbędnych, ponieważ doskonale zdajesz sobie sprawę ze swoich możliwości.
Ktoś, kto jak ty, swobodnie operujący metaforami drugiego stopnia (mam tu na myśli kamienie na mozaikę imienia przechwytywanego z wiatru, przeistaczające się w martwe, usychające jabłka, a nawet metaforę stopnia trzeciego, kiedy to jak jabłoń usychasz z tęsknoty.

Król dobrze zauważył, że wiersz jest inteligentny. A to rzadko spotykane w wierszach emocjonalnych.




Myślę, że Eka też doskonale Cię pamięta.

[she]

No
Biorę w całości

[Karma]

Dzięki wszystkim za pochylenie