ziemia znów niczyja

[Gloinnen]

nie umiałam dać miłości lepszej
niewzruszonej jak ośmiotysięcznik
nie spłynęła z rąk mleczną rzeką
która zatapia pustkowia

na żądanie

wibrującym światłocieniem
odbija się w kałużach
wypełnia twoje ślady
gdy wracasz do domu

nauczyłam ją uciekać przed słowami
dlatego nie wierzy
zdmuchnięta z rzęs

teraz zamykam domyślne furtki

nigdy nie powiem kiedyś


Wersja II

nie umiałam dać miłości niewzruszonej
jak ośmiotysięcznik
mleczną rzeką
nie zatopiła pustkowi

na żądanie

wibrujący światłocień
odbija się w kałużach
wypełnia ślady powrotów

nauczyłam ją uciekać przed słowami
zagubionymi w rzęsach

teraz zamykam domyślne furtki

nigdy nie mówiąc
kiedyś

Wersja III

niewzruszona
jak ośmiotysięcznik

zakazałam miłości płynąć
mleczną rzeką
która zatapia pustkowia

na żądanie

nauczyłam się uciekać
przed słowami
nigdy nie mówiąc kiedyś

wibrujący światłocień
odbity w kałużach

wypełni ślady powrotów

Wersja IV
(skoro już się mnożą - eksperyment - nowoczesny zapis)

niewzruszona jak ośmiotysięcznik
zakazałam miłości płynąć mleczną rzeką która zatapia pustkowia
na żądanie nauczyłam się uciekać przed słowami nigdy nie mówiąc kiedyś
wibrujący światłocień odbity w kałużach wypełni ślady powrotów


____________________
Glo.

[P.A.R.]

nieźle Ci idzie
dawaj dalej
zaczytam się na śmierć ...
a może i wiecej

[Gloinnen]

Wolałabym, żeby nie było tego wiersza. Żeby nigdy nie powstał.

[Abi]

• • nie umiałam dać lepszej
    niż po ośmiotysięcznik
    co spływa rzeką
    zatapiając pustkowia
    
    na żądanie
    
    wibrującym światłocieniem
    odbija się w kałużach
    wypełnionych śladami
    powrotów
    
    nauczyłam ją uciekać przed słowami
    zagubionymi w rzęsach
    
    teraz zamykam domyślne furtki
    
    nigdy nie mówiąc
    kiedyś

A.



____________________
Glo.[/quote]

[Gloinnen]

Dzięki, Abi, za podpowiedź.

Zabiorę sobie z niej:

nauczyłam ją uciekać przed słowami
zagubionymi w rzęsach

I jeszcze pomyślę, co dalej z tym tekstem zrobić.

Pozdrawiam,


Glo.

[stary krab]

Glo, druga wersja nieco lepsza. Jednak te światłocienie już się przejadły, jak słodkokwaśny smak.

I coś mnie tu gramatyka uwiera:

nie umiałam dać miłości niewzruszonej
jak ośmiotysięcznik
mleczną rzeką
nie zatopiła pustkowi

Ja, czy ona? A może tylko literówka?

[Gloinnen]

Ona.

Nie ma literówki.

Ale nie radzę sobie z tym wierszem, nie wiem, jak go poukładać, poprzycinać. Ech... Może jeszcze coś mi przyjdzie do głowy, a może zostawię w diabły...

Dzięki za czytanie, Stary Krabuniu.

Pozdrawiam,


Glo.

[Alek Osiński]

Pierwsza wersja mi się bardziej podoba

nauczyłam ją uciekać przed słowami
zagubionymi w rzęsach

mi akurat ta metafora nie gra

czy miłość można czegoś nauczyć?
a może to ona uczy?

to jest pytanie

piosenka dla Ciebie
nie wiem czy lubisz?

http://www.youtube.com/watch?v=X4WWccQjDOc

Pozdrawiam

[Gloinnen]

Lubię. Takie piosenki to rozumiem. Ponadczasowe.

Pozdrawiam i dołączam uśmiech,



Glo.

[Alek Osiński]

IV the great
oby nie rzesza
sory, pijany jestem
ale jest naprawdę kul
nie ten w Lublinie