Odcień.

[Karma]

[align= center]Jesteśmy ósmym kolorem,
zwłaszcza że sznur nad łóżkiem
wabi elastycznością
- niczym ten wąż, co nas wtedy -
zupełnie, jakbyśmy mieli się dziać

odtąd.

Mieszanką pigmentów, gdzie oko za oko,
a dotyk za choćby obietnicę.
Ojczyzną deszczu wśród wszędobylskich tęcz,

esencją spalin - szarością.[/align]

[tabakiera]

Ciekawy erotyk.
Deszcz jest potrzebny, żeby powstała tęcza.
A tęcze wszędobylskie - kolorowo, z nadzieją i tolerancją.
Tylko ten "dotyk za choćby obietnicę" - cholera jasna, tu słyszę nutę desperacji...
No i "esencja spalin" nie wróży nic dobrego.
Z tego co wiem, tęcza ma siedem kolorów (tylko ta przy Placu Zbawiciela sześć).
Więc zaczyna się od marzeń, a kończy szaro.
Dość pesymistycznie u Ciebie.

[alchemik]

Czytałem już ten wiersz, ale o ile pamiętam, to był on dedykowany.

Swoją drogą bardzo ciekawy, jak większość twoich.

Co do ósmego koloru, to nie wydaje mi się, żeby to była esencja spalin i szarość.
Szarość to ubywanie koloru.
Tu przedstawiasz ósmy kolor tęczy.

Dawno temu, czytałem opowiadanie grozy mistrza z Providence.
Ósmy kolor zaistniał w nim, niestety wnosił jednak element zmiany, mutacji.
Niszczył.

[Karma]

Tabakiero, co się chowa - dobra jesteś. Nie poznałem Adresatki ;p

Dzięki Jurek raz jeszcze.