westchnienie

[Podróżniczka]

głupi jesteś i tyle

od stuleci pieścisz
spaczone mniemania
pogardzasz prostotą
piękna i dziwisz się
że piórami trzepoczesz
a wznieść się wyżej
nie możesz

[em_]

Ciekawie,
widzę to nawet jako złotą myśl

[lczerwosz]

rozpieszczasz swoje
spaczone mniemania

piórami trzepoczesz
a nie wznosisz

głupi jesteś
i tyle

Bym uprościł tak właśnie

[Podróżniczka]

Em, dziękuję za komentarz
Iczerwosz, Twoja propozycja uproszczenia wiersza nie oddaje w pełni zamierzonej myśli

[lczerwosz]

Zapewne tak. Ale to sugestia uproszczenia i jednocześnie zachowania tego, co jest wg Ciebie najważniejsze. Ja tylko napisałem, jak bym wygląd wiersza zmienił. Uważam jednak, że tylko Ty możesz to zmienić, jeśli w ogóle zechcesz.
Ale nie miej żalu.

[Podróżniczka]

"Ale nie miej żalu"
no to czy

[Podróżniczka]

"rozpieszczasz swoje
spaczone mniemania

piórami trzepoczesz
a nie wznosisz

głupi jesteś
i tyle"

[lczerwosz]

[alchemik]

To ciekawe, ale odniosłem dziwne przekonanie, że to fraszka na pegaza, tego nośnika poezji, a właściwie wierzchowca poetów.
Głupie bydlę.
Głupie i piękne jak to koń.
Skrzydła dodają mu wdzięku, ponoć. A ty poetko polemizujesz na temat tego piękna.
Prostota czy wyszukana forma.
Sam pegaz jako jako ptasiossacza hybryda jest czymś wyszukanym. Skłania do rozbudowywania form, dodawania kwiatków do kożucha.
Czemu się tak czepiłem tego pegaza?
Bo napisałaś, że pieści od stuleci.
Ja preferuję łysą kobyłę.
W tym celu polecałbym przeczytać mój dyptyk kombinowany, podniebna podróżniczko.

Jako wiersz, najbardziej podoba mi się uproszczenie twojego autorstwa.

Pozdrawiam,
Jerzy.

[tabakiera]

Przepraszam, ale mi się nie podoba.
Początek - jak Cię mogę.
Ale końcówka bardzo infantylna.

Mnie tu nie było!