portret

[Bożena]

nigdy nie wychodzisz dobrze
wciąż mrużąc oczy patrzysz pod światło
oślepiony nie widzisz barw
szukając drogi do spokojnego snu

coraz większe dylematy do obejścia
odbierają ci siłę
których brak do żonglowania
pomiędzy zasadami zaczyna doskwierać

wciąż jedynie starasz się nie burzyć
piramidy ze słów

upośledzenie widzenia
paradoksalnie pozwala przeżyć
kolejny dzień

[NathirPasza]

patrzysz pod światło
delektujesz się nasyceniem barw

Nie jestem pewien i trochę zgłupiałem. Czy patrzenie pod światło, to nie patrzenie na światło? Tzn. w kierunku światła? Bo jeśli tak, to nie da się zobaczyć nasycenia barw patrząc w ten sposób.

choć niełatwo zmieszać
biel ze zmętnieniem

Nie za bardzo wiem, jak można zmieszać biel i zmętnienie? Czy biel może być mętna? Może lepiej wcisnąć tam szarość, albo brud?

wątpisz w sens kolejnego kroku
gdy coraz większe kamienie do obejścia
które kiedyś podrzucałeś jak kostki domina
żonglując pomiędzy zasadami

Rozciągliwa metafora. Zaczyna się i człowiek tylko myśli, "kiedy to się skończy?".
wątpisz w sens kroków
gdy do obejścia kamienie
którymi kiedyś żonglowałeś
W zasadzie to trochę bez sensu jest ta metafora. No bo jeśli kiedyś żonglował tymi głaziorami, to co? Skurczył się?

Moim zdaniem wiersz się nie udał. Lawirujesz tymi metaforami (bardzo rozbudowanymi i nie zawsze w pełni zrozumiałymi) i nie wiadomo do czego zmierzasz a kwitujesz to puentą, która nie ukrywajmy, nie powala.

Pozdrawiam
NP

[Bożena]

Bożena pisze:
patrzysz pod światło
delektujesz się nasyceniem barw


Nie jestem pewien i trochę zgłupiałem. Czy patrzenie pod światło, to nie patrzenie na światło? Tzn. w kierunku światła? Bo jeśli tak, to nie da się zobaczyć nasycenia barw patrząc w ten sposób.quote

chyba rzeczywiście powinien być odstęp miedzy wierszami

[quot="Bożena"]Bożena pisze:
choć niełatwo zmieszać
biel ze zmętnieniem

Nie za bardzo wiem, jak można zmieszać biel i zmętnienie? Czy biel może być mętna? Może lepiej wcisnąć tam szarość, albo brud?

- hm- przemyślę

Bożena pisze:
wątpisz w sens kolejnego kroku
gdy coraz większe kamienie do obejścia
które kiedyś podrzucałeś jak kostki domina
żonglując pomiędzy zasadami

Rozciągliwa metafora. Zaczyna się i człowiek tylko myśli, "kiedy to się skończy?".
wątpisz w sens kroków
gdy do obejścia kamienie
którymi kiedyś żonglowałeś
W zasadzie to trochę bez sensu jest ta metafora. No bo jeśli kiedyś żonglował tymi głaziorami, to co? Skurczył się?

[/quote]- widzę że wiersz tylko zrozumiały dla właściciela portretu- więc nie powinnam wstawiać- jeśli chodzi o te kamienie no cóż kiedyś gdy peel był w pełni sił- to i kamienie łatwo się przerzucało- tu oczywiście kamienie w przenośni-

wiem że nie trafił- trudno- pozdrawiam i dziękuję za wnikliwy komentarz- zrobię odstęp między wersami- ale to już niewiele zmieni więc niech dogorywa- po świętach napiszę n owy