Wino i kwiaty

[Sede Vacante]

Pani ze zdjęcia
nie zamierzała się uśmiechać.
Za plecami płonęły domy,
jacyś ludzie strzelali do ludzi,
dym zmierzał ku niebu
i życie...
Chleb rozrzucony wokół
lejów po bombach,
a książki, właśnie się dopalały.

Pani ze zdjęcia szeptała:
Chcę dostać kwiaty...
Chcę iść do kina...
Chcę chcieć nosić różową bieliznę i
czytać lukrowate romanse.
Chcę stwierdzić, że są nudne, bo
mnie kochasz...
Chcę jeszcze upić się winem, śpiewając wesołe piosenki
i pocałować, ten pierwszy raz.
I sukienkę, taką z tych ładnych.
I żebyś mi opowiedział, co się stało z Kopciuszkiem.


Pani z żurnala krzyczała:
Dałam za to futro majątek!
Jak ja teraz będę wyglądać na szczycie??
Nie chciałem oblać jej winem.
Spieszyłem się do kwiaciarni
i po różową bieliznę.

[Podróżniczka]

Bardzo podoba mi się Twój wiersz. Z wersów wynika, że pisze je ktoś, kto zdążył zaskoczyć, o co w tym życiu naprawdę chodzi
Pozdrawiam

[Sede Vacante]

Dziękuję.

[Fałszerz komunikatów]

Z tego tekstu przebija taki wredny sposób reporterskiej relacji. Tragiczne wydarzenia opisane ze sztuczną pasją i dokladnością, by dla targetu notka o nich zmieściła się na pierwszej stronie w gazecie typu tabloid. I co wynika z tekstu, nasz pismak nie sprostał zadaniu (chodzi o peela, oczywiście
Chociaż momentami sposób przedstawienia wydarzenia jest nużący, przyznam. Trochę przegadałeś, Autorze, mym zdaniem.
Tytuł raczej zbyt enigmatyczny.

[Sede Vacante]

Dziękuję ci za krytykę.
Jeśli masz propozycje zmian, lub chcesz jeszcze mnie przestrzec, czy coś, przed jakimś zabiegiem, chętnie rozważę.
Długo nie poddawałem się ocenom, straciłem wyczucie, być może.

[Fałszerz komunikatów]

Mam podobnie
Pomyślę nad wskazówkami.