Z daleka od wron

[Sede Vacante]

Jeśli chcesz poczuć w sobie poetę,
omiń zbiegowiska.
Idź tam, gdzie nikt nie zechce.
Nadstaw uszu, wytęż wzrok...

Jeśli chcesz poczuć w sobie poetę,
zrzeknij się łask i tytułów.
Idź tam, gdzie ziemniaki są ze złota,
a dzieci mają po jednej zabawce.

Jeśli chcesz poczuć w sobie poetę,
zbieraj zużyte bandaże
i szukaj właścicieli.

Jeśli chcesz poczuć w sobie poetę,
zaprzyjaźnij się z tymi, których się boją.
Napij się z tymi, którymi się gardzi.
Zamieszkaj z tymi, którzy od zawsze
walczą o ogień.

Jeśli chcesz znakomitej poezji,
omijaj wrony.



Po poprawce:


Jeśli chcesz poczuć w sobie poetę,
omiń zbiegowiska.
Patrz, gdzie nikt nie zechce.
Nadstaw uszu, wytęż wzrok...

Zrzeknij się łask i tytułów.
Idź tam, gdzie ziemniaki są ze złota,
a dzieci mają po jednej zabawce.

Zbieraj zużyte bandaże
i szukaj właścicieli.

Zaprzyjaźnij się z tymi, których się boją.
Napij się z tymi, którymi się gardzi.
Zamieszkaj z tymi, którzy od zawsze
walczą o ogień.

Jeśli chcesz znakomitej poezji,
omijaj wrony.

[alchemik]

http://www.allarte.pl/NDc5MQ__df7233,tr ... kiego.html

Tak mi się natychmiast skojarzyło z Charlesem Bukowskim.
Oba wiersze to poradniki twórczości dla twórców.
Twój, Sede, zahacza nieco o patos.
Zamiast w dawkę ironii poszedłeś w dawkę patosu ze złotym kartoflem i dzieckiem z jedną zabawką.
A dlaczego nie z połową zabawki?
Rozumiem ten twój zabiegg, w którym każesz zanurzać się w cudze życie, wchodzić w cudze buty.
Uwolnienie się poprzez głębszy związek.
Nie dzielić ludzi na godnych i nie.
Dla wierzących istnieje wyższa instancja. Ta niebieska.
Dla ateistów, jest sumienie i poczucie winy.

Uaktywnij się, ale nie licz na wdzięczność.
Wiem coś o tym.
I o wronach wiem.
Jeszcze kraczą nad moim trupem.
A ja zawsze miałem ciepłe uczucia dla wron.

Oczywiście, z ptaków najbardziej lubię sowy i ...
kukułki?
A może to o zazule chodzi?
Już wiem - gżegżółki!

[tabakiera]

To tekst o pokorze, otwarciu dla ludzi i optymizmie. Poznawaniu świata bez przedsądów i sugestii, rozbudzaniu w sobie wrażliwości.
Tylko troszkę nużą powtórzenia,
pozdrawiam.

[Sede Vacante]

Dziękuję wam.
Tabakierko - jest poprawka. Jeśli zajrzysz tu jeszcze, prosiłbym o kolejną opinię.

[alchemik]

Sede, fakt.
Ta twoja maniera powtórzeń jest nużąca.
Musisz opracować innego rodzaju środki poetyckie wpomagające redundancję w sposób nienachalny.
Musisz nauczyć się kondensować, odchudzać wiersze.
I to nie tylko przez pozbawianie powtórzeń, ale i używanie skrótów myślowych działających en block.

[alchemik]

Sede, poprawka w znacznej mierze poprawiła estetykę wiersza.
A co za tym idzie, jego wymowę.

[tabakiera]

Zdecydowanie wolę po poprawce.

[alchemik]

Dołączam się

[Sede Vacante]

Dziękuję wam obojgu!

[lczerwosz]

Patos? Tak, było go trochu w pierwszej wersji, w drugiej jest delikatniej.

A wrony, co one winne, że kraczą. Ze potrafią rozszarpać, aby podporządkować. Ale w przenośni, to już bardziej skomplikowane. Niby od ludzi można by wymagać nieco więcej.

Podobają mi się Twoje wiersze po powrocie na Ósme. Bardzo dojrzałe, boję się, że za bardzo i byś nabrał dystansu do życia i siebie, byłoby łatwiej.