z mąki

[e_14scie]

z tej mąki nie będzie już chleba
choć miały być ciastka
za długo kłos w polu dojrzewał
i zasłabł

z tych gron nie ustoi się wino
choć słońce im grzało
ktoś pędy zasypał strychniną
ot żałość

z tej wody co źródłem trysnęła
po niebo i chmury
w kałuży cieniutki poemat
się skulił

[laura bran]

ładne, w sam raz pod moją stopkę z Rimbaudem.

Wesołych Świąt, Ev

[Miladora]

Ładna forma i treść, Listeczku.
Masz aniołka na pociechę.
I wszystkiego Dobrego.

aniołek.jpg

[Abi]

dzisiaj, to kolejny Twój wiersz, który czytam
czując, że ma to coś...
dlatego i na ósmym piętrze pozostawię Ci zióbki... : )

A.

[e_14scie]

ładne, w sam raz pod moją stopkę z Rimbaudem.

Wesołych Świąt, Ev

dziękuję ładnie Laurko

Ładna forma i treść, Listeczku.
Masz aniołka na pociechę.
I wszystkiego Dobrego.

aniołki mnie nie pocieszają, nawet takie śliczne i od Ciebie.
dziękuję

dzisiaj, to kolejny Twój wiersz, który czytam
czując, że ma to coś...
dlatego i na ósmym piętrze pozostawię Ci zióbki... : )

A.

zióbki od eM zawsze i wszędzie

[Leon Gutner]

Ot i żałość . Żałość a nie zawodzenie . Poza tym w twoim świetnym stylu .
Radość

Z uszanowaniem L.G.

[e_14scie]

Ot i żałość . Żałość a nie zawodzenie . Poza tym w twoim świetnym stylu .
Radość

Z uszanowaniem L.G.

radość
ale moja

[Gloinnen]

Pamiętam ten wiersz. Świetny i taki bardzo Twój. Melancholia, gorycz ubrana w lekką, zwiewną formę. Kilka słów, pozory beztroski kryją w sobie dramatyczną treść. Ale peelka jest już mądra o tyle doświadczeń, że potrafi patrzeć na swoje dramaty z dystansem.



Glo.

[Sokratex]

Jak zwykle przegadane i za duże "tej", "już" - typowego placebo mającego na celu jedynie zapchać wersy.
Ale najgorsze jest słabe poetycko dopowiadanie ("za długo kłos w polu dojrzewał i zasłabł", itp. )
- czy to ważne, dlaczego? Czytelnik ma sam znaleźć przyczynę w sobie, w końcu tym się różni poezja od artykułu na onet.pl...
Czyli wyrzucam co niepotrzebne i zostaje naprawdę dobry wiersz:

• • • z tej mąki nie będzie chleba
      choć miały być ciastka
      
      z gron nie ustoi się wino
      a słońce im grzało
      
      z wody co źródłem sięgała
      po niebo i chmury
      
      ja tylko
      w kałuży
      
      
      
      

[e_14scie]

Pamiętam ten wiersz. Świetny i taki bardzo Twój. Melancholia, gorycz ubrana w lekką, zwiewną formę. Kilka słów, pozory beztroski kryją w sobie dramatyczną treść. Ale peelka jest już mądra o tyle doświadczeń, że potrafi patrzeć na swoje dramaty z dystansem.



Glo.

dziękuję Glo

Jak zwykle przegadane i za duże "tej", "już" - typowego placebo mającego na celu jedynie zapchać wersy.
Ale najgorsze jest słabe poetycko dopowiadanie ("za długo kłos w polu dojrzewał i zasłabł", itp. )
- czy to ważne, dlaczego? Czytelnik ma sam znaleźć przyczynę w sobie, w końcu tym się różni poezja od artykułu na onet.pl...
Czyli wyrzucam co niepotrzebne i zostaje naprawdę dobry wiersz:

• • • z tej mąki nie będzie chleba
      choć miały być ciastka
      
      z gron nie ustoi się wino
      a słońce im grzało
      
      z wody co źródłem sięgała
      po niebo i chmury
      
      ja tylko
      w kałuży
      
      
      
      

mam lepszą koncepcję

zostawić pierwsze litery i będzie genialny wiersz.
Resztę czytelnik powinien, sobie dopowiedzieć, trzeba mu zostawić przestrzeń.

ps
znajdziesz jakieś okienko, na nauki?