Kolejni zbyt młodzi

[gregor]

KOLEJNI ZBYT MŁODZI

Gdy wieczór staje się jednak zbyt ciężki
Ołowiane światła wiszą, już nie świecą
Oni idą – idą

Bo stary człowiek, doświadczony życiem
Powiedział im, że chwila jest ulotną
Oni więc gonią ją i gonią

I wtedy noc staje się brutalnie piękna
Choć tak niewiele jest zrozumiałym
Dla nich i dla wszystkich pozostałych

I pieką serca zbyt żywo płonące
Wiatr rozdmuchuje żar zapomniany

Myśl płynie, głos – ginie

[coobus]

Śpieszmy się gonić chwilę, tak bardzo ulotna... Jest w Twoim wierszu to coś, czego szukam. Magia słowa. Bo nie szukam wiele.

[Sede Vacante]

Dziwny styl.
Raz przecinek jest, a raz nie ma. Kropek nie widzę.
Są duże i małe litery. Przeszkadza mi brak konsekwencji.
Trochę też tu "wypełniaczy" - Gdy wieczór staje się jednak zbyt ciężki Ołowiane światła wiszą, już nie świecą Bo stary człowiek, doświadczony życiem I wtedy noc staje się brutalnie piękna Dla nich i dla wszystkich pozostałych

Osobiście uważam, że bez tych - zaznaczonych - byłoby o wiele lepiej.
Trudno, tak w ogóle, skupić mi się na tym, dość nieregularnym i niekonsekwentnym, jeśli chodzi o interpunkcję, stylu.
Ale to już pod rozwagę autora i jego wybór.

[Henryk VIII]

Witaj,
jak dla mnie - wiersz, przy którym warto przystanąć. COŚ MIJA, UCIEKA. Piszesz:" I wtedy noc staje się brutalnie piękna
Choć tak niewiele jest zrozumiałym
Dla nich i dla wszystkich pozostałych" - w tych słowach jest coś, co boli.
Jak dla mnie : TAK. Interpunkcji - nie czepiam się.
Przystaję przy Twym wierszu z namysłem i czaszą
H8

[wiki]

Skłaniam się ku opinii Sede, bez podtekstu. Z sympatii.

[Podróżniczka]

Doskonały wiersz, jak dla mnie. Nic dodać nic ująć. Wszystko istotne jest w nim wypowiedziane
Jestem pod wrażeniem

[kerim13]

A patos i pseudo-głębia myśli nie przelała Ci się przez czaszę, Henryku?

[Henryk VIII]

Kerim, , posiadam rozliczne czasze - od glinianych po złote, małe, duże, gładkie oraz rzeźbione misternie, ciężkie i kruche. Każdy poeta jest inny, każdy chce coś powiedzieć. Nie mierzę wszystkich jedna miarą i u każdego staram się z wiersza wyłuskać choćby drobne ziarno Nie widzę też nic gorszącego w patosie; onegdaj był on w cenie, obecnie przeważnie się go uważa za anachronizm. Nasze czasy urodziły za to sporo tekstów totalnie wypranych z wyższych wartości - produkuje się " literaturę" , w której dominuje mięso, fizjologia... I to jest hołubione. Nie mogę zamykać w Tower tych, którzy miej lub bardziej sprawnie próbują sięgać ciut wyżej mięcha. Dlatego proponuję, byś napił się ze mną słodkiego, mocnego wina na poprawę humoru i nerwów
H8