ABC wybranych zjawisk metameteorologicznych

[alchemik]

Atmosferyczny świt, wśród darcia chmurnych prześcieradeł,

• układa się sinymi powierzchniami,
  ledwie ulotnym uczuć wirowaniem,
  w napięciu i gradientach ciśnień.
  Cisza sycona słoną łzą, wilgocią mórz.
  Spojrzeniem sponad stratosfery czytam -
  
  czerń, błękit, biel.
  
  Nicuję wzrokiem wirujący pierścień.
  I gonię w pędzie, nie nadążam,
  kiedy ślizgając się, rozdziera skórę oceanu -
  
  ból.
  
  I oto nowa, cudna furia, której nadano wdzięczne, żeńskie imię -
  
  Katrina, Eurydyka, Śmierć.
  
  Przez bezpowiekie oko w ciszy,
  w zastałe centrum, w gładź zagląda
  źrenica boska i słoneczna –
  
  żółć, zaropiałe złoto.
  
  To miłosierdzie, a może ciekawość?
  Nie, raczej obojętność chyba.
  Albowiem krawędź już ogarnia zszarzały nieba

Betonowy strop.

• Z szumem otwarty na ulewę,
  by spod powały sypnąć gradem
  naftalenowych kulek.
  Mole
  o ludzkich kształtach tulą czule,
  splątani wzajem kończynami,
  ostatnie sny, które unoszą się w oparach –
  
  czerń, biel.
  
  Rozwiany
  w kosmiczną wieczność już odchodzi
  kolejny

Cyklon.


atmosferyczne oko Boga

Cyklon B

[emcek]

faktycznie meteorologicznie treściwy w opis, bardzo;
wśród darcia chmurnych prześcieradeł
Przez bezpowiekie oko w ciszy
Z szumem otwarty na ulewę,
by spod powały sypnąć gradem

[alchemik]

No cóż, emcek, to niezupełnie opis zjawiska meteorologicznego.
Raczej metafizycznego.
Ten opis to pretekst tylko.
Wiersz zawiera dużo głębszą treść.

Ale dziękuję, że ci się podobalo.

[emcek]

owszem,bardziej zażartowałem z tytułu, pozdrawiam

[kerim13]

Ciebie to bym rozpoznał w galaktyce Spóźnionego Wzwodu. Bynajmniej jest to komplement, bo wyróżniasz się starannością, dopracowaniem i bogactwem środków artystycznych. Czasem mam wrażenie przerostu formy nad treścią. I forma i treść są zresztą na wysokim poziomie. Opis zjawiska atmosferycznego jakim jest cyklon, jego narastanie, kształtowanie się. Mam wrażenie, że jest to egzemplifikacja życia. Jakiegoś stanu ducha szarpiącego człowiekiem, który wyładowuje się gwałtownie.
Ty wiesz, że piszesz bardzo dobrze. Twoje ego potrzebuje miodziku, który niniejszym dostajesz. Ale nie dlatego, że Cię lubię. Dlatego, że masz talent i niezbędne doświadczenie, aby takie problemy poruszać.

[alchemik]

No sorry, a ten miodzik sycony?
Ile per cent?
I mam nadzieję, że nie zaprawiłeś go Zyklon B.
I pomyśleć, że firma Bayer, ta od aspiryny, miała swój udział w tych kuleczkach.

[pallas]

Coś powstaje, a po chwili tego niema. Znika, ale nie oznacza, że nie pozostawiło to w nas śladu.
Ból może pozostawić na dużej... Podtrzymuje nas, kształtuje. To co ma pod ręką buduje.
Lecz częściej niszczy i niweluje to co zbudowaliśmy.

[alchemik]

To co powiedziałeś, pallas, trąci mi trochę nitscheanizmem. Ale zgadzam się z tobą.
Choć wolę bardziej rozbudowane komentarze.
Sam takich używam.
Głównie przy dobrych wierszach.
Uważam, że autor zasługuje na interpretację.

[tabakiera]

Cyklon drąży od zewnątrz (bodźce od świata, napotkani ludzie, zjawiska, sytuacje) do środka (przeżycia), powoduje zmianę pogody (nastrojów peela). Wyniszcza, ale też wzmacnia. Bo jak się przeżyło pierwszy, następny nie jest zaskoczeniem. Bywa, że jego skutki są katastroficzne (śmierć metaforyczna lub dosłowna). Ale przecież ta dosłowna śmierć jest nieunikniona i wcale nie musi być od cyklonu.
Peel robi podsumowanie swojego istnienia, przypomina sobie zaistniałe sytuacje, napotkanych ludzi, uniesienia, załamania, rozterki. Życie toczy się nadal, wiele już minęło, a on za tym nie nadąża, zwalnia. I jest przygotowany na najgorsze, na grad.

Trafnie opisane zjawisko atmosferyczne jako metafora zawirowań życiowych. Takich cyklonów przeżywamy wiele, aż w końcu dopadnie nas ten ostatni. Czy największy? To nie jest pewne. Bo w każdej walce ubywa sił, a można zejść we śnie,
pozdrawiam.

[alchemik]

Dzięki, Nicotiana tabacum za ciekawą interpretację.