Koniec jest początkiem, Uroburos, czyli niekończący się wiersz

[alchemik]

Czy taka jest przyszłość naszego narodu?
Nie i nie! Jakem wajdelota z mola, z Sopotu.
Widzę świetlaną przyszłość. Tak jakby nibygrzyb
oświetlony od spodu. I gładką powierzchnię potem.
Próbuję interpretować. Śmigają myśli tam i z powrotem.

[tabakiera]

Próbuję interpretować. Śmigają myśli tam i z powrotem.
Coś się stało ze zwojem lub z moim polotem,
i ciągle stoję w miejscu, a łeb, ach, nabrzmiewa,
taki ze mnie recenzent, jak z dupy cholewa.

[pallas]

Taki ze mnie recenzent, jak z dupy cholewa.
No cóż, że chwale. Może wiersz dobry czy proza.
Dalej, podaj mnie do sądu drogi aktorze świata.
Źle grasz i tyle. Może z innej gliny lepiony jestem.
Och już obrażony! Dyskusja i dystans ci nie znany.
Jak mnie krytyk z krytykuje. Postaram się go przekonać, że w błędzie.

[tabakiera]

Jak mnie krytyk skrytykuje. Postaram się go przekonać, że w błędzie.
Lub strzelę focha i siądę na najwyższej grzędzie,
bardzo wysoko, wyżej, niż najstarsza kura,
i przewyższę horyzont krytykanta - gbura.

[alchemik]

I przewyższę horyzont - krytykanta gbura.
Poza tym z grzędy mogę mu narobić na glowę.
Raz łajnem go, raz słowem i gotowe.
A teraz wolnym wierszem będę hulać.
Walnę limeryka na krytyka. Proszę zajrzeć
na Radosną twórczość, tam limerykiem palnę.

[pallas]

na Radosną twórczość, tam limerykiem palnę.
Krótko i do rzeczy będzie.
Kozioł jeden dziś z iczyna jedzie.
A tam gdzie dojedzie będzie i idiota.

[alchemik]

A tam, gdzie dojedzie, będzie i idiota.
Co tam! Wielu takich w tłumie.
Spoglądają po sobie ze smutkiem bezrozumnie.
Klauni z malowanym uśmiechem na zawsze,
na potem.

[skaranie boskie]

A tam, gdzie dojedzie, będzie i idiota,
bo tylko w braku wiedzy może skryć się cnota,
ta która krytyk żadnych, ponoć, się nie boi,
ta - co choćby niedźwiedź - z pewnością dostoi.

Wybaczcie, że wyślę, pomimo, że już napisano inną strofę. Jakoś tak mi pasuje, ale zaraz pośpieszę dopisać właściwą.

[skaranie boskie]

na potem
na zawsze
bo złotem
się natrze
kto głupi
i nie wie

nie kupi
co drzewiej

[alchemik]

co drzewiej
otarło sie nagle o czasy co przyszły
i zrobił się z tego korpus półlogiczny
zmutowanych śledzi z których każdy śledzi
ocierając płetwą umywalkę zdalnie
fatalnie dobraną koronką na czajnik