pierwszy wieczór z milczącym winem

[Alga]

wieczór odnalazł mnie samą
więc pije ze mną wytrawnie i na czerwono
a jutro nie zapowiada się wcale
krajobraz zwolnił na głębszą chwilę
wzięliśmy czas na przeczekanie


przed każdym świtem próbuję
wyłamać Chronosowi wskazówki
zacisnąć gardło klepsydrze
wycisnąć z pestek tyle czasu
żeby chciało się dotrwać do goryczy

a dziś rozpuszczę włosy i namiętność w głosie
naobiecuję brak poranka
burgund zmętnieje gorączką


gdy mnie jutro spytasz o spełnienie
koński ogon żywo zaprzeczy razem ze mną
podskakując gdy będę uciekać
w drugi wieczór

[oskari valtteri]

Algo, próbowałem sobie wyobrazić wiersz czasowo, to znaczy w ramach pór dnia, przytoczonych stanów i czynności, i powiem Tobie że było mi jakoś trudno. więc pozwoliłem sobie usystematyzować po swojemu plus tytuł:



pierwszy z milczącym winem

wieczór odnalazł mnie samą
- pijemy wytrawnie i na czerwono
a jutro nie zapowiada się wcale

krajobraz zwolnił na głębszą chwilę
wzięliśmy czas na przeczekanie
spróbuję wyłamać Chronosowi wskazówki
zacisnąć gardło klepsydrze
wycisnąć z pestek tyle czasu
żeby chciało się dotrwać do goryczy

rozpuściłam włosy i namiętność w głosie
obiecuję brak poranka
burgund zmętnieje gorączką

gdy mnie spytasz o spełnienie
koński ogon żywo zaprzeczy razem ze mną
podskakując gdy będziemy uciekać
w noc


dodałem noc. jednak.
i w sumie nie wiadomo kto będzie uciekać razem z peelką - wieczór czy adresat... no tak mi się widzi temat, świetnie przez Ciebie ujęty.
bardzo mi się (lukier teraz jest, fakt) klimatycznie.
no może na swój zupełnie osobisty użytek burgund zamieniłbym na coś bezprocentowego ale to już by było całkiem za odważne

[Alga]

Oskari - dzięki wielkie. Rozhulałeś się

Pomyślę nad tytułem. Nie wiem jednak, skąd wątpliwości chronologiczne. Peelka istnieje w wieczorze/dziś, jutro będzie pytanie, a wspomina regułę - co robi przed każdym świtem.

No i ucieka z nią razem koński ogon

Pozdrawiam

[alchemik]

Zabieg przerzucenia czynności, aktywności i działania na czas i przestrzeń i wokół i ich personifikacja jest według mnie genialny w swojej poetyckości.
Ale w końcu, to wieczór przybył, aby umilić ci towarzystwo.

Pierwsza zwrotka opowiada o zatrzymaniu chwili. I czyżby o lęku przed porankiem, przed jutrem?

Tak, czas cię niepokoi. Próbujesz go zatrzymać w chwili na wszelkie sposoby.
Pestki to momenty, chwile zastygłe, a może potencjalne piękne owoce przyszłości niepewnej. Próbujesz wycisnąć z nich czas dobrych wrażeń, może dobrych wspomnień. Jutro cię niepokoi jako zapowiedź goryczy.
Co cię tak niepokoi w jutrze, w poranku? Czyżby to, że zapowiada dzień? W tym dniu musi być coś niedobrego, jakaś rzeczywistość, z ktorą nie możesz się pogodzić.
A wieczór daje ci czas oddzielony nocą, więc czekasz na niego i uciekasz do niego, w marzenia.

bardzo mi się spodobał ten wiersz.

[Alga]

Alchemik - odbiorca idealny. Nie dlatego że Ci się tekst spodobał, ale że odczytałeś sam środek tarczy

Dziękuję

[Sede Vacante]

Urokliwy, aż się buzia uśmiecha.
Bardzo fajny, lekki styl, czuje się, jakby płynęło się przez kolejne wersy.
Bardzo ciekawa metaforyka.
Nie nuży ten wiersz, mimo tego, iż do najkrótszych nie należy. Cały czas świeżo i trzyma w napięciu.
Brawko!

[Alga]

Sede - cieszę się, dziękuję za pozytywny odbiór.

Zapraszam jeszcze.

Pozdrawiam