jakaś niesubtelność

[anastazja]

domknięcie rany
ostateczne pogodzenie - gdyby to było takie proste. Dobrze ujęte -

[Leszek Sobeczko]

początek zbytnio metafizycznie przedobrzony, sam 1 wers jakoś nie klei mi się gramatycznie;
wiersz zaczyna się od słońca, niby banał, aler nie do końca

podarte dżinsy
za oknem urodziło się słońce
jak dopełnienie światła między nami
domknięcie rany
ostateczne pogodzenie

dojdź do siebie - zaszyj spodnie - zasłoń bliznę

i wszystkie inne czułe miejsca na skórze


jakoś tak, albo jeszcze inaczej bym zaczął i pominął te dywagacje na temat duszy; można z wierszza wyciągnąć dużo więcej, ale to nie mój wiersz

pozdrawiam

[alchemik]

Hmm, ale jak zrozumialem to wlaśnie wiersz o duszy.
Dywagacji tam nie widzę, raczej przeciwstawienie.
Może jedynie usunąlbym jak i jest w pierwszym wersie.
Postawiłbym obok siebie te dżinsy i duszę jako w pewnym sensie równoważne, choć domyślnie przeciwstawione.
podarte dżinsy rozpruta dusza

[alchemik]

Hmm, ale jak zrozumialem to wlaśnie wiersz o duszy.
Dywagacji tam nie widzę, raczej przeciwstawienie.
Może jedynie usunąlbym jak i jest w pierwszym wersie.
Postawiłbym obok siebie te dżinsy i duszę jako w pewnym sensie równoważne, choć domyślnie przeciwstawione.
podarte dżinsy rozpruta dusza

[Mirek]

dojdź do siebie - zaszyj spodnie - zasłoń bliznę

i wszystkie inne czułe miejsca na skórze

hm ... zdarzają się podarcia których nie sposób zaszyć
chyba że ...https://www.youtube.com/watch?v=ivJrE_Wory0

[em_]

Spróbuję pokombinować jeszcze trochę
dziękuję wszystkim

[Alga]

Mnie ten sam wers odstaje, co Alkowi, ale głównie przez zbędne w mim mniemaniu "jest". Ale to tylko mój odbiór.

Pozdrawiam

[em_]

Witaj Algo,
postaram się coś z tym zrobić.
Dzięki, pozdrawiam

[emcek]

pogodzenie i widzenie - filozofia wiersza bardzo mi podobna , bez mądrzenia, odczuwam słowa i co one niosą

[em_]

Dzięki