cięte

[alchemik]

schowaj kolce
Rosa
przenoszę cię na książęce salony
w kryształową oprawę godną twego czaru
zapachu

ścięta

z płatków stoczyła się tylko jedna kropla

rosa?

[Sede Vacante]

Widzę tutaj "opowieść", o róży - pewnie niekoniecznie dosłownie - którą chcesz zabrać ze sobą w wielki świat, lecz niestety, zanim zdążysz, ktoś już ją zabije, odbierze jej życie - też niekoniecznie dosłownie.
Rosa ozdabia żywą różę, lecz po ścięciu, to już nie rosa, lecz...łza? Krew?
Stawiam na łzę.

Bardzo dobre. Nic, a nic nie dopowiedziane, nie przegadane. Jest intrygująco, żadnej "łatwizny" dla czytelnika, no i naprawdę mądre. Widzę, że nie tylko wprawny komentator, ale i poeta.

[alchemik]

Sede, bardzo dziękuję. To jest jeden z moich wierszy natychmiastowych, całościowych. Miewam często również i takie.
Same się piszą.
To oczywiście złudzenie, bowiem przypuszczam, że one zalegają w mózgu, a właściwie jego nieświadomosci i od czasu do czasu wychodzą na wierzch.

A tak, nawiasem mówiąc, to ordynarne nawiązanie do Malego Księcia, lektury, która wciąż mnie niepokoi.
Wyobraź sobie, że napisałem nawet sztukę Pożegnanie Małego Księcia na rzecz teatru amatorskiego, który kiedyś prowadziłem.

[Lucile]

Dzień dobry Alchemiku,
zajęta takimi "bzurkami", jak zabawa z dziale WCHD, nie zdążyłam, ze swoimi przemyśleniami, ubiec Sede
Więc, nie będę powtarzać podobnych uwag, jakie nasunęły mi się natychmiast po przeczytaniu Twojego "okrucha", jednak o niemałym ciężarze "treściowym". Istotnie, jest tu i róża i Róża, ładnie zharmonizowane
Jedna uwaga, ta pierwszą, z racji swojej urody, wyniosłości, dumy i "szlachetnego pochodzenia" (najwspanialsze ogrody - rosaria tylko jej dedykowane), zawsze "przynależała" do salonów - czyli wytwornego świata. Chyba, że miałeś na myśli, te skromne krzaczki "dzikich" róż, rosnące na miedzach i w wiejskich ogródkach?

Rosa - łza - krew - bardzo mi się podoba to zestawienie. I takie smutne, nie to niewłaściwe słowo - raczej - okrutna prawda. Chyba, i znowu się waham, nie jest to wynik zadawania ciosów i ran, ale , nazwijmy to - fizjologii porodu
Wtedy, i łzy i krew służą dobrym, szlachetnym celom.

A o bezpośrednim skojarzeniu z "Małym Księciem", to ja chciałam powiedzieć!!!

Pozdrawiam nalewką z róży częstując

Lu cile

[alchemik]

Och, miałem na myśli tę najpiękniejszą różę, naturalną w swojej dzikości. Nie tę z salonów kosmetycznych i
chirurgów plastycznych, choćby byli mistrzami i artystami w swoim fachu.
Na tyle to już chyba mnie poznalaś, Lucia.

A Mały Książę, wydawaloby się, że tak prosta, poetyczna lektura.
Zwykła opowieść, niby.
Ale drąży mnie od najmłodszych lat. I wciąż znajduję w niej kolejne mądrośći.
Viva de Saint-Exuperi. Ten chyba miał pojęcie o miłości. O jej meandrach, o innych ludzkich emocjach.
No tak, lotnik. Z góry lepiej widać.

[Sede Vacante]

Ha!
Od razu, jak czytałem wiersz,pomyślałem o "Małym księciu"!
Jakoś ci tego nie napisałem, ale czytałem go po raz kolejny niedawno i ta róża mi bardzo z tamtą spasowała.
No, gratuluję inspiracji.

[anastazja]

Ech, to chyba o mojej róży z działki. Przepięknie, aż szkoda, że tak krótko?

[tabakiera]

Nie czytam komentarzy, żeby się nie sugerować, potem do nich zajrzę.
Tytuł jest dwuznaczny. Cięta róża. Róża, którą pozbawiono korzeni, stoi w wazonie u peela, ale jej żywot to nie będzie za długi. Być może ze względu na doświadczenia, jakich doznała - ktoś ją ściął. No i cięta kobieta, pyskata, najeżona, z kolcami. Podmiot liryczny chce ją obłaskawić, dać oprawę. No ale jest ścięta i płacze. To na pewno nie rosa, to łza. Pomoc przyszła za późno. Bo co jej po salonach, jak już jest ścięta?
Wypada tylko chwytać okruchy życia, niczym Oskar, ten od Pani Róży.

A - płatki też można odebrać erotycznie. Gotowość do zbliżenia, ale nie jest to wielki entuzjazm. A może peel zwyczajnie uwodzi?
Pozdrawiam.

[tabakiera]

Przeczytałam komentarze i dopisuję.
Róża Małego Księcia nie była ścięta, może trochę cięta... A w zasadzie kapryśna i troszkę ograniczona, nie znała świata. Raczej nie widzę nawiązania do tej lektury,m a jeśli tak, to bardzo dowolne...

[alchemik]

Bardzo dowolne, tak jak dowolna była moja sztuka Pożegnanie Małego Księcia, o chorobie, umieraniu w szpitalnym łóżku, napisana w formie opowiadań o planetkach odwiedzanych przez umierającego obecnie bohatera. Kiedyś Ci podeślę, Dorotko, niech no tylko znajdę.

A Twój komentarz, jak zwykle świetny, moja partnertko od recenzowania.
Stanowimy świetny duet.
Uzupełniający się, wyczerpujący i grzeczny.
Tu oczywiście kajam się za chwilowe chęci bycia niegrzecznym.