ziarno

[Sokratex]

• • . * . * . * .
    
    Nie umrę przed tobą na starość umarłszy nie umrę
    wiatr w uchu zaśnie a woda śnieżąc nie będzie wodą
    gdy po kamiennych sercach wejdę na najwyższą górę.
    
    A jeśli wołać spróbuję kondor stanie się echem
    nie wróci tam w dole nie będzie już do czego wracać
    młodym "Eli, Eli, Lama Azavtani" poniesie.
    
    Tylko tyle aż tyle odnajdziesz po mnie na górze
    jakbym był tylko słowami którym noc ciemna sprzyja
    nitką babiego lata w pękniętych lat politurze.
    
    Więc ty która mnie zgubiłaś znajdziesz mnie w swoją jesień
    w zwierciadle kiedy skóra odbije się nie przez skórę
    "Eli, Eli, Lama Azavtani" - tym światłem będę
    co długo czekając na ciebie łzą wtedy kiełkuje.
    
    . * . * . * .
    
    http://www.youtube.com/watch?v=MuBlXCM8C30
    
    
    

[Miladora]

Podoba mi się ta forma przekazu, Sokratesku, z odniesieniem do słów z Ewangelii.
Może tylko wolałabym w hebrajskim "Eli, Eli, lama sabachthani" lub aramejskim "Eloi, Eloi, lema sabachthani", jak już.
I mam pytanie:
Czy nie byłoby dobrze zmienić jedną górę na szczyt?
Dla mnie nie współgra poza tym z konwencją wiersza owa "politura lat". Trochę zbyt nachalny rym się tworzy "górze/politurze", kiedy inne rymy są jedynie delikatnie zaznaczone.

Wszystkiego Dobrego

[Sokratex]

Podoba mi się ta forma przekazu, Sokratesku, z odniesieniem do słów z Ewangelii.
Może tylko wolałabym w hebrajskim "Eli, Eli, lama sabachthani" lub aramejskim "Eloi, Eloi, lema sabachthani", jak już.
I mam pytanie:
Czy nie byłoby dobrze zmienić jedną górę na szczyt?
Dla mnie nie współgra poza tym z konwencją wiersza owa "politura lat". Trochę zbyt nachalny rym się tworzy "górze/politurze", kiedy inne rymy są jedynie delikatnie zaznaczone.

Wszystkiego Dobrego

Politura, bo stara i spękana kojarzy się z pajęczyną. Naprawdę ten dokładny rym aż tak razi?
Zastanowię się nad nim
Co do "Eli, Eli, lama sabachthani" to tak napisałem pierwotnie, ale "oryginalna Żydówka"
namówiła mnie do zmiany. Jakoby tak właśnie brzmiały ostatnie słowa Jezusa.
Jeśli chodzi o zamianę góry na szczyt... sam nie wiem? Jeśli to w domyśle,
coś w rodzaju:

gdy po kamiennych sercach pójdę za najwyższą chmurę"

bo najwyższe szczyty sięgają ponad chmury. Samo wejście nad szczyt zbyt kojarzy się z... za/szczytem
a przecież tak nie było.

Jeśli chodzi o sam zapis, jest to rodzaj odwróconego sonetu i akurat ta forma zabawy
jakoś najlepiej pasowała mi do przekazu:


Tenos ma 4 zwrotki: 3+3+3+4

Rymuje się następująco ("x" oznacza wers, który się nie rymuje):

a x a // b x b // a x a // b a b a

Co do rytmu, to panuje swoboda. Może być regularnie,
może być nieregularnie, byle było naprawdę melodyjnie.

• • Włodzimierz Holsztyński
    
    

Dziękuję za komentarz i uwagi, nad którymi na pewno się zastanowię w wolnym czasie
i być może nieco wymienię wskazane przez Ciebie fragmenty.

[Miladora]

Co do "Eli, Eli, lama sabachthani" to tak napisałem pierwotnie, ale "oryginalna Żydówka..."

Czytelnicy nie są na ogół "oryginalnymi Żydówkami" i lepiej znają wersję podawaną w Ewangeliach. W każdym razie do mnie przemawia bardziej.

- nitką babiego lata w pękniętych lat politurze. - nie musisz tłumaczyć tego wersu. Mnie po prostu "politura" nie pasuje i jako rym, i jako cząstka obrazu - jakby innymi farbami zostało to namalowane.
A powtórzenie "góry" można ominąć - wiersz to z reguły niewiele słów, więc po co używać tego samego, gdy można zastąpić je innym, bo powtórzenia potrafią czasem niekorzystnie wpływać na klimat.

[Sokratex]

- nitką babiego lata w pękniętych lat politurze. - nie musisz tłumaczyć tego wersu. Mnie po prostu "politura" nie pasuje i jako rym, i jako cząstka obrazu - jakby innymi farbami zostało to namalowane.

Dla mnie obraz jest spójny i zazębia się:
politura (rozcieńczona, błyszcząca żywica) dotyczy drewna, które kiedyś było żywym drzewem
(mamy też skojarzeniowe podobieństwo: zerwana pajęczyna / pęknięta politura).
Na drzewach wiosną pająki snują pajęczyny i kiedy przychodzi jesień, wczepiają się w nie, a wiatr rwie pajęczyny na kawałki
i unosi ze sobą. Zjawisko znamy jako babie lato ale mało kto wie, że w ten to sposób młode pokolenia pająków rozprzestrzeniają się dosłownie po całym świecie, osiągając niekiedy jak wykazały badania stratosferę,
czyli wysokość od 20-50 km nad ziemią.
Podobno tylko kondory potrafią jeszcze tak wysoko latać, no i rakiety

Pozdrawiam.

Dodano -- 27 gru 2011, 1:23 --

A powtórzenie "góry" można ominąć - wiersz to z reguły niewiele słów, więc po co używać tego samego, gdy można zastąpić je innym, bo powtórzenia potrafią czasem niekorzystnie wpływać na klimat.

Jednak w tym przypadku zostawić kogoś na górze a dwa wersy dalej znaleźć go na... szczycie,
sugeruje jakby inne miejsce. Tak jest przejrzyściej a wiersz i bez tego wymaga nieco wysiłku,
jak choćby powiązanie pękniętej politury z babim latem, czy... kondora ze słowami Jezusa.

[Leon Gutner]

Leonowi tym razem nie bardzo do gustu przypadło .
Ale pozdrawia noworocznie .

Z ukłonem L.G.