ile gwiazd na niebie

[marta zoja]

wiesz o mnie wszystko odkąd
wpłynąłeś we mnie lessowym nurtem
tworząc tarasy, wypłukując wąwozy

gdy gwiazdy spadały z niezapisanymi
życzeniami już spałeś pokonany przez
trzy demony strojne w zapomnienie

boję się wypowiadać niektóre słowa
śmierć rozstanie zdrada boli
nie uskrzydla ale doświadcza


jakby dziś stanął czas w miejscu
apokalipsa dmuchnęła w tajemnicę losu
na krawędzi zatrzymania czy to już

ta chwila

wracasz

nie

ja wracam do siebie



*...ile gwiazd na niebie
tyle spotkań ile rozstań...
zasłyszane

[alchemik]

Bardzo ładne metafory pierwszej strofy.

W drugiej też ładne, acz często spotykane, a więc nieco wtórne. To nie zarzut.

Tyle spotkań ile rozstań, to też pięknie brzmi, ale jakbym to słyszał już wielokrotnie w złotych myślach, w poezji.

Ogółem, wiersz zapada w serducho.
Określiłbym go jako ładny, z uzasadnionymi pretensjami do budzenia emocji dotyczących miłości, jej straty, bądź straty w śmierci.

Ostatni wers to nadzieja.
Może bezpodstawna, ale w wiarę nie powinno się ingerować.

[Leszek Sobeczko]

"gdy gwiazdy spadały z niezapisanymi
życzeniami już spałeś pokonany przez

boję się wypowiadać niektóre słowa"

niezręczna ta przerzutnia - spałeś pokonany przez
boję... "

"miech losu" też niezręcznie brzmi, tak jak zaczynań wiersz od "żyć" co mi się przydarzyło i kupa śmiechu z tego było

"tyle spotkań ile rozstań" tu bym odwrócił kolejność i na tym wiersz zakończył

końcowe "wracasz" niczego nie podkreśla, jest zbyteczną egzaltacją

pozdrawiam

[alchemik]

Z tym ostatnim wersem zgodziłbym się z Leszkiem w sprawie egzaltacji.
Ale nie mam pojęcia, czym kierowała się autorka przy jego zamieszczaniu.
No więc, to od Ciebie, Marta, zależy, jakie emocje chcesz przekazać.

[marta zoja]

Alchemiku, Leszku, dziękuję za trafne oceny i podpowiedzi... wiersz ciągle ewoluuje w mojej głowie... to szybki zapis, spadających gwiazd... Pozdrawiam ciepło MZ

[Ewa Włodek]

dla mnie, Marto, wystarczyłyby trzy pierwsze cząstki oraz w poincie "wracam do siebie". Ale to tylko moje skromne zdanie i nie musisz się z nim liczyć, rzecz jasna...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa