Inkluzja

[Leszek Sobeczko]

Staje się ziemisty, a przecież jeszcze ubrany w kolory
październik. Przygasa odciskiem stopy na wodzie,
tuż przy brzegu, bo lęk pęta nogi. Kto poznał strach,
jest zdolny zrobić wszystko. Punkt, z którego nie prowadzi
żadna droga, co najwyżej w górę, by z impetem opaść.

Cień dogania inne cienie, trąca je, rozlewa się w szary kleks.
Mordercą jest chmura. Deszcz to temat rzeka, a tej nie zawrócisz
w głowie. Jeśli nie utoniesz, z pewnością zawiśniesz,
albo cię powieszą w galerii zasłużonych. Słaba to pociecha.
Chichot wiatru, chichot miesza losy w odrobinie prochu.

[Mirek]

jesienne myślenie ... coś w nas zostało z praprzodków. Wiosna lato to życie
Jesień niesie refleksje, lęk. Najlepiej przespać. I po co było złazić z drzewa.


dzięki za fajne czytanie

[Leszek Sobeczko]

jesienne myślenie ... coś w nas zostało z praprzodków. Wiosna lato to życie
Jesień niesie refleksje, lęk. Najlepiej przespać. I po co było złazić z drzewa.


dzięki za fajne czytanie

przyjemność po mojej stronie

z tym złażeniem nie do końca tak, metaforycznie w zeszłym roku dwoje bliskich mi ludzi na nie wlazło i zawisło, ale czytających proszę, by tego nie brali pod uwagę w ewentualnych komentarzach; liczy się to co tekst niesie bez ingerencji autora

pozdrawiam

[anastazja]

Deszcz to temat rzeka, a tej nie zawrócisz
w głowie. - fajna metafora. Dobry wiersz.
Już zaczynam się bać jesieni - nie lubię również zimy. Jestem dzieckiem słońca. Pozdrawiam.

[Bożena]

jesień nastraja pesymizmem- choć przecież wiosną życie się odrodzi, ale nie każdy doczeka- kiedyś przyjdzie ta ostatnia

Chichot wiatru, chichot miesza losy w odrobinie prochu.

- co poradzić- najlepiej uciekać- pozdrawiam

[Leszek Sobeczko]

Już zaczynam się bać jesieni - nie lubię również zimy.

jesień jest boska

co poradzić- najlepiej uciekać

nie da się uciec

pozdrówka

[AS...]

ukłony

chciałem zgłosić na wiersz miesiąca,
ale dostałem komunikat o zablokowaniu mojego IP

PS może Administracja coś zaradzi?

[alchemik]

Chyba zaradziła, bowiem jak widzę, As umieścil ten wiersz w nominowanych.
Ja go wcześniej, po prostu, nie zauważyłem w tym zalewie utworów spływającym nieubłaganie w dół, jak lawa błotnych popiołów po erupcji wulkanu.

Ale przecież Ty w swoim wierszu poruszasz coś podobnego.
Upływ czasu. Struga spływająca. A my chcielibyśmy czasem pod prąd, ale toniemy.
Pory roku są cykliczne. My raczej nie. No, chyba że faktycznie inkarnujemy.

Słaba to pociecha - pamięć o nas.

A inkluzja?
No cóż, tkwimy w tej rzeczywistości niby w bryłce bursztynu. Nasza aktywność, bardziej chęcią i snem niż faktycznym oddziaływaniem.
Co jest oczywiście nieprawdą gdy się zsumuje wszystkie aktywności.
Co zresztą jest i tak chwilowe, przez cykliczność i masowe wymieranie.
Tak czy siak dupa z tyłu.

[Halina S]

Widzę, że od Pana można się wiele nauczyć.
Przeczytałam dopiero cztery, jestem pełna podziwu

Pozdrawiam

[Leszek Sobeczko]

As.. ie, alchemiku, Halino S

dziękuję za czytanie i ślad pod tekstem

pozdrawiam