kobieta powinna znać swoje miejsce

[Gajka]

Mnie się podoba

Pozdrawiam

[Fałszerz komunikatów]

Proponowałbym zmianę nazwy wiersza na taką, która byłaby esencją treści, a nie dopowiadałaby jej zbytnio. Wymyślenie tytułu to chyba najtrudniejsza czynność jaką trzeba wykonać na drodze do napisania dobrego tekstu. Myślę, że w końcu zrodzi Ci się w głowie ten jedyny, najlepszy Wracając do Twego pytania o propozycję tytułu... raczej byłbym ostrożny w podsuwaniu gotowych rozwiązań. To jednak nie do końca fair wobec talentu Autora

[lczerwosz]

zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-tawzos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-tawzos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-tawzos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-tawzos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-tawzos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-tawzos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-tawzos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-tawzos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw zos-taw

[datura]

Tjereszkowa - cieszę się ogromnie, że Ci się podoba. Dla mnie to ważny wiersz i cieszę się bardzo, że spotkał się z takim dobrym odbiorem:)

Lczerwosz- zostawiam jednak tytuł;)

Fałszerzu- rozumiem jak najbardziej twoje zastrzeżenie odnośnie tytułu, też się długo nad nim zastanawiałam, ale jednak postanowiłam zostawić tak, jak jest. W dużym stopniu ze względu na to, że stanowi kontrast dla wiersza.

[datura]

Gajko- dziękuję, bardzo się cieszę, że Ci się podoba:))

[lczerwosz]

Dobrze, że tytuł został.
Bo kobieta powinna znać jednak swoje miejsce.

[eka]

w snach rodzę jedno
za drugim, każde jest
tobą, przejmuje kontrolę.

nie zawierzam siebie
cierpieniu, kobieta to coś więcej
niż strużka krwi.

świt miękko wpełza
w żyły,
światło lepi się
do skóry.

nie wkładaj oddechu w moje usta,
gdy rozchylam-

cierpko.

Daturo, zastanawiam się nad zapisem. Nie inicjujesz zdania wielką literą, zachowując jednocześnie interpunkcję. To dość popularna metoda dla wierszy klasycznie narracyjnych, lirycznej prozy. Twój wiersz jest przestrzelony emocjami i świetnie zwersyfikowany, zatem czy interpunkcja jest potrzebna? Oczywiście to wybór autorski i tylko moja nieśmiała sugestia.

Bardzo interesujący wiersz. Z bolesną ironią w tytule rodem z twardego patriarchatu. Peelka wypowiada się w imieniu kobiet, którym mężczyźni twardo zakreślili przestrzeń i cel egzystencji.
Rzecz o cierpieniu, o podświadomości, która w snach jakby przyznaje fundamentalistom rację (odsłona pierwsza), o niezgodzie (krew jak szansa na dawanie życia i zarazem cierpienie).

Ciekawa metafora: światło lepi się do skóry. Bo jej sens zaprzecza po trosze wersom poprzednim.

Aha, myślnik prosi o spację po rozchylam.
Pozdrawiam.