Do S.

[Malwina]

Pan ciągle w drodze, mija krajobrazy,
poznaje knajpy i piękne dziewczęta,
żeby raz w roku uśmiechnął się do mnie,
jednak niestety, pan mnie nie pamięta.

Odległość dzieli, telefon zepsuty
i strefa czasu jakby nieco inna,
cóż przebolałam, nie czekam na wieści,
nie w moim typie jakaś karczma piwna.

Szorstka rozmowa przeplatana śmiechem,
zwłaszcza w języku dla mnie raczej obcym,
zostawiam pana, proszę jechać dalej,
mnie nie rajcują tacy jak pan chłopcy.

[lczerwosz]

a jednak czegoś jej żal

[karolek]

.

[Malwina]

karolku, to jest tylko wiersz,faktem jest że znam kogoś kto podróżuje i tylko tyle, reszta to fantazja, ot, taka luźna rozmowa.

[Leon Gutner]

Niechże ona o ten uśmiech walczy
Choćby wierszem .

Z uszanowaniem L.G.

[skaranie boskie]

Tak, ciągle w drodze. Wciąż te krajobrazy.
Te same knajpy, te same dziewczęta.
A chciałbym, pewnie! Niech się coś wydarzy!
Tylko czy kiedyś ktoś mnie zapamiętał?

Co tam odległość, czym telefon stary?
Gdzie strefy czasu pośród południków?
Ja w piwnych karczmach zerkam na zegary -
tam wieści, bywa, wysyłam po cichu.

Cóż, że głos szorstki, że go w śmiechu skryłem
i język zawsze jakiś dziwnie obcy?
W nim coraz trudniej uniknąć omyłek -
wstrzelić się w pamięć, jak kamieniem z procy.

[Malwina]

Odpowiedx przyszła z własciwego kierunku, to była taka mała literacka prowokacja.Pozdrawiam.