kwant

[e_14scie]

Jak oglądanie życia z okien pędzącego pociągu - przelatujesz, widzisz, a nie bierzesz w nim udziału.

zimowy outsider

dobrze się czytało

[Malwina]

Mróz dla mnie, byle niezbyt ostry, jest moim sojusznikiem,wymrozi bakcyle, chyba się nie mylę?Biała zima wycisza emocje.Tylko gdzie teraz takie klimaty. Pozdrawiam

[Bonifacio Sieczepia]

Kiedyś lubiłem śnieżną nocą kłaść się na ławce, lub sankach pod latarnią i patrzeć na nagle pojawiające w jej świetle płatki śniegu. Poza jasnym kręgiem gęsty mrok pochłaniał wszystko, nawet dźwięki. Realny, dostrzegalny świat wyłącznie w tym kręgu. Reszta iluzją. Powracały wspomnienia.

Pisałem o interpretacji smutnej i o próbach radosnej. Przecież zawsze jest też coś pomiędzy, tak jak ciut wyżej. Continuum. Czy naprawdę musiałem o tym napisać?

Ps. Nie zaznaczyłem - podoba mi się.

[Miladora]

Dzięki, Listeczku i Malwinko.
Zima, jak i pozostałe pory roku, często bywają w nas samych, odbierane przez pryzmat różnych pragnień.

Kiedyś lubiłem śnieżną nocą kłaść się na ławce, lub sankach pod latarnią i patrzeć na nagle pojawiające w jej świetle płatki śniegu.

Ciekawe - mam to samo. A jednym z najmilszych wspomnień są gorące termy pod gołym niebem - grudniowy wieczór i spadające na głowę płatki śniegu, para unosząca się z wody i muzyka klasyczna w tle...
Ale rzeczywiście krąg światła pod latarnią potrafi topić wszystko w mroku i ciszy. Ja to nazywam śniegową ciszą.
Dzięki za przywołanie tego obrazu, Sieczepiuś.
I masz rację - zawsze jest jeszcze "pomiędzy".

Dobrego wszystkim

[Bonifacio Sieczepia]

Czy naprawdę musiałem o tym napisać?

Jednak musiałem, gdyż nie napisałem od razu.

Mila.
Jednak emocje nieco odmienne. Ja w zawieszeniu niby w próżni i samotnym milczącym odcięciu od świata (inne latarnie poza zasięgiem), Ty w bezpośrednim z nim kontakcie - tło.

[Miladora]

Nie tak znowu odmienne.
Ja też patrzę nadal na spadające płatki śniegu w kręgu światła latarni. I wiem, co się wtedy odczuwa.
Do licha - Bonifacjuszu, moglibyśmy napisać o tym wiersz w duecie.

[Leon Gutner]

Ciekawe i dobrze się czyta .
A to najbardziej :

kontury zmazane w oddechu już tylko
zamglony niepokój
pospiesznie jak pociąg przewija się taśma
z pejzażem u boku

Z uszanowaniem L.G.

[Miladora]

Dziękuję, Leonku.

Twoje noworoczne zdrowie