Zwróćcie mi czas

[Mirek]

w zdziczałych sadach
księżyc maluje warkocze traw, srebrzy myśl.
niedojrzałe marzenia
realnieją.

słucham szeptu wszechświata,
ale nie rozumiem
mowy gwiazd. nie wiem po co,
zbierałem wykrzyczane słowa.
dokąd niosłem?

kiedyś chciałem posypać nimi
bezdroża,
wytyczyć szlak.

w dziurawych kieszeniach
mieszkają skrzaty, a
w czapce mysz.

[eka]

zbierałem wykrzyczane słowa.
dokąd niosłem?

kiedyś chciałem posypać nimi
bezdroża,
wytyczyć szlak.

w dziurawych kieszeniach
mieszkają skrzaty, a
w czapce mysz.

Ta część wg mnie znacznie lepsza.

[Mirek]

Ta część wg mnie znacznie lepsza.

chocia tyle

[emcek]

metaforycznie

[Mirek]

metaforycznie

dzięki

[Henryk VIII]

Witaj,
dostrzegalne w tekście są akcenty przemijania - piszesz bowiem:" kiedyś chciałem posypać nimi
bezdroża,
wytyczyć szlak."
Pozdrawiam
H8

[alchemik]

Mirku ładnie przedstawiłeś, tę zmiane jaką przeszedł podmiot wiersza.
Bardzo obrazowo.

Młodość z jej marzeniami i nadziejami. Przemijanie i może nie tyle rezygnacja, co zrozumienie, że świat realny wydziela po trochu, że nie ma oświecenia, jest tylko zmęczenie i może pamięć dobrych chwil. Dojrzewanie.
Ale jako strach na wróble w uroczym, zdziczałym sadzie, podmiot chyba kontempluje również piękno, mimo że życie nie przyniosło mu wiele w dorobku. Jest jednak wyobraźnia i uczucia.
Chociaż tytuł, to wyraźna pretensja do faktu utraty ideałów.

Mirku popraw powinno być po co., a nie poco.

[Mirek]

Mirku popraw powinno być po co., a nie poco.

łoj ta spacja

Ale jako strach na wróble w uroczym, zdziczałym sadzie, podmiot chyba kontempluje również piękno, mimo że życie nie przyniosło mu wiele w dorobku

no bo to piękno właśnie to całe bogactwo, które mijamy to tak, szukając wrażeń na krańcach świata

dostrzegalne w tekście są akcenty przemijania

no bo ten czas lezie nie wiedzieć dokąd

[Gajka]

Tak, zdecydowanie od tego momentu, który wskazała EKA