Występ(ki)

[Marcin Sztelak]

Zacznijmy od bisu. Później już tylko
wejdziemy na scenę.
I nie mówimy życia, bo to zakazany
wyraz. Tabu.

Więc stoimy w ostrym świetle,
odarci. Nawet ze złudzeń,
szczególnie tych dotyczących zmienności

pór roku. Mimo wszystko wiosna
wisi w powietrzu. Jak hekatomba
lub inna ofiara. Ku czci zapomnień.

Którym oddajemy się z zapamiętaniem.
Wartym, co najmniej, zaznaczenia
czerwonym długopisem.

W kalendarzu na przyszłe stulecie.

[Ewa Włodek]

ech, te nasze występki! Czy to zawsze są aby występki, a nie - na przykład - niewinne psoty? Choć powtarzają się, powtarzają, w kolejnych stuleciach, w kolejnych pokoleniach...
Fajnie było zerknąć...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[Podróżniczka]

Z wielką przyjemnością przeczytałam Twój wiersz.
"Zacznijmy od bisu."- dobry początek, a do niego cała reszta