* * * (czterdzieści dwie minuty temu)

[Alga]

czterdzieści dwie minuty temu odgryziono mi język.

czas zaczął skapywać bordowymi kroplami.

bezwład. przez niedopatrzenie lub raczej z czystego okrucieństwa

zostawiono mi rożek kartki.

właśnie teraz, gdy słowa pochowały się w ciszę,

mogłabym ogryzkiem siebie rozerwać powietrze.





a gdyby zostawić nas w ciemności pozbawionych mowy?

wytęsknilibyśmy historię piękna czy brzydoty?

[pallas]

Mi się ten wiersz trudno czyta, co nie znaczy, że jest zły.
Wydaje mi się, że widzę tu dylemat między pięknym a brzydkim... Pierwsza strofa ciekawa może oznaczać ripostę, która potrafi zamknąć nam usta. Niebezpieczna bywa mowa, raz przepiękna, drugi raz okrutna i brzydka.
Również milczenie jest tak samo niebezpieczne jak słowa i zdania.
Tak rozumiem wiersz.

Przyczepie się do tego, że piszesz małą literą po kropce. Widziałem taki zapis, ale nie rozumiem czemu on ma służyć.

Tytan.

[oskari valtteri]

nie rozumiem tych rozstrzelonych wersów. może to tylko edycja...?
wiersz znam. fajnie rozegrałaś tytuł w porównaniu do zamysłu.
te gwiazdki - one jak dla mnie tłumaczą to czego nie da się wydedukować wprost.
i ten nawias i to co w nawiasie - symbole, które po prostu są i jeśli są
tajemnicą to mus ją uszanować i nawet nie próbować zrozumieć.
zrozumieć wszystko to czasem nie zrozumieć nic.

[Podróżniczka]

Bardzo podoba mi się Twój wiersz. Czytam go i czytam nie mogąc się nim nasycić- ma w sobie to "coś". Trafiłaś w pełni w moje gusta.
Pozdrawiam

[Alga]

Pallas - ciekawie odczytujesz, zbliżając się do moich zamysłów A co do zapisu - eksperyment.

Dziękuję i pozdrawiam

Oskari - ja też nie rozumiem Ale podoba mi się Twoje podejście do niedopowiedzeń i tajemnicy.

Podróżniczko - jest mi niezmiernie miło, dziękuję za te słowa.

Pozdrawiam

[alchemik]

Co wydarzyło się przed niecalym kwadransem?
Co takiego, co kazało ci zamilknąć w pół słowa i przygryźć wpół język. Do krwi.
Piszesz, że ci go przegryziono.
Tak może zdarzyć się w okrutnym pocałunku.
Może to być też okrutna odpowiedź, informacja zamykająca usta.

Kiedy piękno zamienia się w brzydotę?

Bardzo często wtedy, gdy nagle poznaje się intencje piękna.
W przyrodzie piękno zwykle jest wabikiem, który nie zawsze prowadzi do spełnienia.
Często do śmierci zwabionej ofiary.

Kiedy poznajemy prawdę, może nawet odebrać nam mowę.
Z różnych powodów.
Na przykład szoku, który wprowadza nas w stupor.
Bywa też, że powstrzymujemy się ostatkiem sił od odpowiedzi, nie chcąc drążyć tematu, wchodzić w konflikt. Próbując zawiesić odpowiedź w czasie.

Poeta ma jeszcze ogryzek ołówka i ogryzek siebie, aby na rożku serwetki wyrzucić z siebie wiersz.

Puenta bardzo interesująca.
Mówi o wyborze.

I Alga, bardzo cię proszę, zapisz to jednak w ludzki, normalny sposób.

To rozstrzelanie źle robi dla estetyki wiersza.
Czyżbyś chciała pokazać brzydką stronę, skądinąd pięknego, refleksyjnego i pełnego emocji wiersza?

Jurek

[Ratana]

Mocny i dosadny wiersz. Podoba mi się sposób, w jaki operujesz słowami (odgryziono, ogryzek). Puenta również nie zawodzi, brawo

[Meltemi]

Ciekawy wiersz, ale zrezygnowałabym z dwóch ostatnich wersów. "Mogłabym ogryzkiem siebie rozerwać powietrze" byłoby świetną puentą. Ale to już zależy od autora. Pozdrawiam serdecznie!

[Alga]

Jurku - bardzo Ci jestem dźwięczna za te słowa, uwierz, w edycji nie maczałam nawet pióra Zaraz podziałam

Ratano - ciesze się z takiego pozytywu, dziękuję.


Meltemi -no tak, to byłoby zawieszenie... Dzięki za czytanie i podzielenie się sugestią!

Pozdrawiam Was