Poniedziałek

[Marcin Sztelak]

Budzę się nigdzie, wśród
dobrze znanych ścian. Był bal
albo sen.

Wszystko jedno gdy jestem
starszy o noc lub zerwaną
kartę kalendarza.

Piekło dnia otwiera podwoje
i okna. Wolałbym pozostać
przytulony do wczoraj,

ale idę, przed siebie.
Niezauważalnie
już środa.

[eka]

Wiersz mocuje się z pojęciem/odczuwaniem czasu, w części pierwszej również przestrzeni.
Stawia tezę o ich subiektywności.
No i piekło dnia w kontrze do spokoju snu.
Pesymizm zwielokrotniony.