Bez dialogu

[ELKA]

swawolne słoneczko
pieści twarz bladą
nawet do serca zagląda

a ty mówisz
powolutku gubisz sens
znowu zaczynasz od nowa

nie słucham
leżę na piasku
myślę już nie o tobie

w cieplutkiej wodzie
zmywam z siebie przeszłość
wpatrzona w jutro

[oskari valtteri]

jak dla mnie cukierkowato i o niczym.

[ELKA]

masz ci los, a miało być o rozstaniu...

[oskari valtteri]

rozstanie to chyba coś więcej niż

nie słucham
leżę na piasku
myślę już nie o tobie

i dalej

w cieplutkiej wodzie
zmywam z siebie przeszłość
wpatrzona w jutro

nie ma żadnego konkretu.

[ELKA]

nie słucham, czyli mam dość słuchania...

leżę na piasku- obojętność

myślę nie o tobie - czyli myślę już o kimś innym i chcę zapomnieć o złych chwilach, ale daję sobie jeszcze jedną szansę...wpatrując się w przyszłość.

Pewnie masz rację, powinnam to inaczej napisać.

[eka]

nie słucham
a ty
zaczynasz od nowa

nie myślę
na piasku w cieplutkiej wodzie
zmywam przeszłość


Witaj
To taki stan, kiedy po szarpaninach, tłumaczeniach, po całym etapie męczącego dialogu nagle osiąga się spokój. Nie ma poczucia krzywdzenia, obowiązku podtrzymywania dialogu, przychodzi świadomość pożądanego końca etapu życia. Sceneria jest nieważna, ale można ją odczuć tak, jak pokazałaś.
-------------------------------------------
Nic nie dodałam, wybrałam to, co przemówiło.
Pozdrawiam.

[ELKA]

Witam.
Teraz jest to piękny wiersz...dziękuję, że pokazałaś mi błędy.

Pozdrawiam

[eka]

Zawsze łatwiej spojrzeć obiektywnie na cudzy wiersz, zatem żadna zasługa.
Tutaj tylko odchudziłam, wiesz, liryczna dieta.

[ELKA]

Ale jak pięknie to zrobiłaś...po prostu brak słów.

[em_]

Wydaje mi się, że brakło tu pomysłu.
Treść infantylna, po prostu..
Ale może dopiero zaczynasz pisać
pozdrawiam