o(d)padasz?

[tabakiera]

spowalnia krwiobieg
i każe rwać włosy
jak listopad drzewom

marzenia drętwieją

bo nadchodzi zima
więc czym prędzej zamieć
pod pąsowy dywan
wystrychnij na dudka

strach

[alchemik]

Ojej.
Już listopadowo, a przecież wrzesień mami pięknym, babim latem.
Ale to chyba ten strach budzi w nas listopad.
Strach przed zmianami.
Bo przecież najbardziej boimy się tego, czego jeszcze nie znamy.
Jesieni, bo przed nami.
Jesieni życia, bo w nas, a jeszcze jej nie znamy.
Miłości.
Miłości jesienią.

A tytuł symptomatyczny.
Na pytanie to w tytule postawione tak śmiało,
odpowiedzieć by należało.

Nie, nie odpadam.
Mogę opadać listopadowymi lisćmi, zniżką humoru.
Ale zaraz wstaję.
Jest we mnie lęk, ale nie strach.
Strachom skręcam ich chude karki.
Maszeruję choćby do zimy, a potem ślizgiem do wiosny.
Zamieć to dziewczyna?
Ta zamieć.
No to ją przelecę na zimno.
Zamiotę pod dywan (mój jest kwiecisty, choć i pąsowe róże tam są).
Dudki to ponoć niezbyt rozgarnięte ptaki.
To je wystrychnę na strychu i w piwnicy i przy drzwiach zamkniętych, bo z wytrychem.
A potem razem doczekamy wiosny.
Gdzie wszystko żywe się dutka.
I ja mam taką nadzieję.

Dorotka, sorry, za mój komentarz.
Chciałem Ci dorównać w słownych grach.
I wiesz dlaczego ...

[tabakiera]

Się dutka, powiadasz? Na strychu?
Zamiatanie pod dywan nie jest najlepszą metodą. Ale gdy ten jest pąsowy, wszystko się może zdarzyć.
Dzięki za komentarz.

[alchemik]

Dorotka, dutka to taki mój skrót od dotyka.
Bardzo czule.
Wiem, wiem, zwykle na dotykaniu się nie kończy.

Ale sama zadałaś niefortunne pytanie o(d)padasz.

nie opadnie nie spadnie
bandera
choć spodnie już dawno
odpadam od wiatru

lewo na burt
tak trzymaj

teraz halsem wyostrzam
pod obstrzałem wokół
ołowiane kule
kartacze słowa

zatopić w spojrzeniu
w oczach
zatonąłem już dawno

po czym
latającym cholera holendrnie
nieśmiało gmeram
w ...
gdybyś chociaż warkocze
splotła
i zanurzyła w bezdnie

miej litość dla krakena

[tabakiera]

No tak, i znowu niefortunnie sprowokowałam.

[alchemik]

Dorocia, wciąż zapominasz, że masz do czynienia z poetą. A poeta to taki stan umysłu.
Bez dwóch zdań.
Trzecie wyślę Ci na PW.

[tabakiera]

Zastanawiam się, o czym ja muszę napisać, żeby Ci się nie kojarzyło.
Już wiem - napiszę o drewnianej belce. Umazanej w brei.

[alchemik]

Ojej, wstydzisz się mojego uczucia do Ciebie?

Przecież ja nie każę się Tobie określać.
Ja się nie wstydzę, że wybrałem właśnie Ciebie.
Rozumiem, źe nie jesteś obojętna.
Bo inaczej napisałabyś do mnie

- Spadaj palancie i to w dodatku wierszem do rozszyfrowania.

No dobra.
Dorotka, wiesz, że lubię żartować.
Z drugiej strony, mało kto wie, co jest żartem, a co wypowiadam poważnie.

[tabakiera]

Kurde, ten Belka mnie zainspirował.
Ale polityka to śliska rzecz, nie będę o nim pisać.

Nie jesteś palantem.

Przepraszam za moje śmiecenie pod własnym wierszem.
Na wszelki wypadek. Bo Regulamin.

[alchemik]

Kurde, ten Belka mnie zainspirował.
Ale polityka to śliska rzecz, nie będę o nim pisać.

Nie jesteś palantem.

Przepraszam za moje śmiecenie pod własnym wierszem.
Na wszelki wypadek. Bo Regulamin.

Napisz wiersz o drzazdze i belce.
Potrafisz świetnie posiłkować się przypowieściami.