Autobiografia

[Ratana]

Gdybym napisała książkę, byłaby
fioletowa. Miała twardą oprawę
jak jej autorka i trzysta kartek,
po jednej na każdy dzień
poza tymi, w których nie mogłam
utrzymać ołówka.

We wstępie zaznaczę, że nie będzie
puenty i ukrytych znaczeń. Może
tylko krótki epilog i odcisk ust
na tej stronie, gdzie on i zagięty
róg miałyby wskazywać, co ważne.
Tam, gdzie same wielkie litery,
żadnych wielkich słów.

[pallas]

Tytuł sam za siebie mówi. Książki mają te mądrość, której człowiek nie zdobędzie, bo codziennie inną mają treść. Pisanie też może iść coraz trudniej. Każde słowo trzeba ważyć, bo ma wielką moc, którą peelka chce dobrze użyć, aby człowiek przycupną i pomyślał. Druga zwrotka mówi chyba, że słowa płyną i trzeba je ułożyć w odpowiedni szyk, by zostać zauważonym.


Tytan

[alchemik]

Ratana, powiem tylko, że to poezja z górnej półki.
Wszystko napisane tak prosto.
Wyłożone niemal.
Tu metafory nie są nachalne, ukryte niemal.
A jednak ...

Jak mógłbym nie pokochać takiej książki.
Świetnie operujesz słowem i przerzutniami.
Imponuje mi to, bo sam się tego uczę.
Tylko tytuł mi nie odpowiada.
Moim zdaniem odstaje od treści przez swoją zbytnią banalność.
Ratana, to świetny wiersz.
Uwierz, bo wiele siedzi we mnie z poety.
Póki co, czytam, interpretuję i czekam na swój wiersz.
Nie zazdroszczę innym.
Każdy dobry wzbogaca.

A Ty mnie znowu wzbogaciłaś w coś.

Nie chciałabyś chyba moich propozycji tytułów.
A ja z tym tytułem jak najbardziej serio.
Zmień!

[Ratana]

pallas - dziękuję za odwiedziny
alchemiku, wzruszył mnie Twój komentarz. To wielka radość przeczytać taką opinię, dziękuje! Oczywiście, że jestem ciekawa Twoich propozycji na tytuł! Nie wiem, czemu w to wątpisz

[alchemik]

Nie wątpię, tylko nie chcialbym narzucać.

Nie raz dawano mi do zrozumienia, kiedy przedstawialem swoją wersję wiersza, bo tak najłatwiej, że nie na tym polega rada.

W Twoim wierszu jest wszystko to, co chciałbym ujrzeć w swoim.

A tytuł?
Tytuł uważam za część utworu.

Na początek

Wielkie litery

Tytuł klamra, wydobywający to uczucie, pragnienie, o którym wspominasz tak nieśmiało, a które ja doskonale odczytuję.

Wiesz, myślę, że poeci mogą siebie nie lubić nawzajem, ale świetnie czują.
Z tym nielubieniem to nie do Ciebie.

Spojrzałem teraz na awatary, bo się ułożyły tak blisko.
Awatar to tylko obrazek, ale uśmiechnąłem się.

[Mirek]

Gdybym napisała książkę, byłaby
fioletowa. Miała twardą oprawę
jak jej autorka i trzysta kartek,
po jednej na każdy dzień
poza tymi, w których nie mogłam
utrzymać ołówka.

hm ... lubię czasem przyglądać się ludziom jadącym rano do pracy
każdy z nich to osobna księga

[Ratana]

alchemiku, Twoja propozycja odpowiada mi bardzo. Chwyta to, co tutaj najważniejsze. A podobieństwa awatarów faktycznie nie da się ukryć... też się uśmiechnęłam

[Bożena]

Autorka tej książki nie jest banalną postacią- druga strofa powoduje, że chciałoby się ją przeczytać- świetny wiersz- pozdrawiam