Szkwał

[Tomek i Agatka]

gdzieś chyłkiem w zwilgłych jamach
tęskniący wyje pies
echo odbite w graniach
jedynie ono wie

ile się niesie skowyt
ile zakreśla wstęg
gdy podkulony ogon
gdy błądzi wzrok po kres

pomimo suszy chlapa
siąpi zaciąga rwie
opada szczęka w łapach
śliski kamienny kręg

myśl snuje się po dachach
wdrapuje byle gdzie
sznuruje nozdrza zapach
ognisty budzi gniew

ukryty w głów zanadrzu
niczym spod liścia szmer
wyzwoli się znienacka
na iskrę albo dwie

nie wątpi pies i sz-czeka
skulony ciąży łeb
gdy w miskach pełnych piekła
skwierczy za ściegiem ścieg

jaśnieje w skrzących gwiazdach
turmalinowy dach
pełni brzęcząca sakwa
złoci brokatem las

ten mieni się i znika
jak wszystko co znał węch
wiatr tkwi w przydrożnych mniszkach
szarpie ceglanym tłem


http://3.bp.blogspot.com/_-PUz1DMj-Oc/T ... g+Goya.jpg

[Leon Gutner]

nie wątpi pies i sz-czeka
skulony ciąży łeb
gdy w miskach pełnych piekła
skwierczy za ściegiem ścieg

Ulubiona strofa Leona

Bardzo ciekawe pisanie . Z dużą przyjemnością .

Ukłony L.G.

[Tomek i Agatka]

Dziękuję Leonie,
posyłam uśmiech i pozdrawiam najserdeczniej

[Ewa Włodek]

dla mnie - udana ekfraza. Spodobał mi się, między innymi, wiatr, szarpiący ceglanym tłem...

z uśmiechem...
Ewa

[Tomek i Agatka]

Leonie

Podziękowania, smocze buziaki i ukłony. Wszystkiego dobrego składane wiślańską nocą

Ewo

Dziękuję najserdeczniej Zaczynając wiersz myślałam o ogromnej tęsknocie (pisany dla szczególnej osoby, tu nutkę tajemnicy zostawię dla siebie, niestety przez zawoalowania losu adresatka jeszcze nie wie o istnieniu wiersza), ale przyznaję szczerze i bez bicia, że wymknął się bez kontroli, i przemyciła się ta biedna psina, a wraz z nią cały pożar. Zadziwiające są meandry myśli, tak jakby historie i słowa same szukały odpowiednich ujść. Najpierw powstał wiersz, zupełnym trafem chwilę później natknęłam się na obraz, nie znałam go wcześniej. Zaskoczenie niesamowite, jak bardzo pasowały słowa.

Buziaki i pozdrowienia najgorętsze

Agnieszka