czy tylko?

[Alga]

"...całkowici jak jedna rzeka, jak jedno ziarnko piasku..."
P. Neruda "Garncarz"



czy ty mnie jeszcze kochasz?

wiemy ponad wszystko że milczeć z sobą chwilę to zobaczyć siebie
gdy zalega cisza podrzucamy nuta po nucie
raz ty raz ja podbieramy złote rybki sitem sadzimy je w doniczkach
na rosnących oknach

czy ty jeszcze...?

wciąż zachowuję płochliwy niepokój
przed pierwszym spojrzeniem gdy po niewidzeniu
podnosisz oczy na mnie a obok tyle powietrza
i inne światy

czy ty...?

niestrudzenie i nieznudzenie
do kawy i listy zdarzeń przyszłych
do poduszki z ostatnim krzykiem na dnia ukołysanie

czy...?

bo chwile potrafią wytrawić ufność podważyć
palcami bezczułych

"zwariowałaś? kto dzisiaj tak kocha?"

nic więcej tylko siebie
do oddania

czy mnie wystarczy?

[Bożena]

uśmiechem zaczynamj bo podoba mi się - skąd znam takie ciągłe pytania jakby nie wystarczyło raz usłyszeć zapewnienie- że wciąż i na zawsze- poklaszczę pozdrawiam

[eka]

Miłość... aż do lęku nie o utratę siebie, ale czy aby wystarczy mnie do dawania.
Pięknie tu, i językowo, i kompozycyjnie. Forma idealnie współgra z pomysłem obrazowania rosnącego uczucia.
Czy kochamy siebie, aż tak kochając drugiego człowieka?

Bardzo, bardzo... Algo.


(Dwa wielokropki z niepotrzebną spacją w pytaniach. Margines to, ale... )

[oskari valtteri]

czytałem (tak?) - czytałem.
fajne stopniowanie pytań poprzez urywanie.
"czy?"... właśnie...
wczoraj uczestniczyłem w ciekawej dyskusji na pewnym szczególnym "forum", nieinternetowym w każdym bądź razie.
przedstawiane były różne sytuacje, które nie powinny się zdarzyć. opuszczone dzieciaki, przepite pieniądze... i padało takie wewnątrz pytanie "czy?"... "czy" to ja, "czy" to może jednak moje drugie ja... dlaczego mam dwa ja, a może więcej...?
może w powyższym kontekście przewrotnie można zapytać "czy mnie wystarczy?"
tak mi się pomyślało teraz że posłuchanie na żywo recytacji tego wiersza musiałoby być niesamowitym doświadczeniem.

[Hosanna]

mam bardzo sprzeczne uczucia do idei miłości która chce tak zaborczo , na wyłączność , na zawsze , niezmiennie
obawy czy wystarczy są zasadne
bo choć bywają pary na zawsze kto wie co tracą zyskując i wielbiąc jedynie swa stałość

trudno jednak zakochanym znieść cień myśli o przemijaniu

cokolwiek myślę - czuję to samo co zakochane kobiety

gdy z kimś jestem
chcę go tak mocno że umieram z przerażenia że jemu przejdzie prędzej i nie będzie przeżywał tych uniesień które teraz czynią mnie wybraną jedyną potrzebną podniecającą zdumiewającą i codziennie smakującą jak dobre śniadanie

[Alga]

Bożeno - dziękuję za pozytyw i zrozumienie.

Eko - wspaniale było przeczytać Twoje słowa, czy jeszcze wtedy mamy siebie? Spacje poszły sobie, dzięki.

Oskari - cieszę się, że pamiętasz, że masz takie odniesienia. A za ostatnie słowa osobny uśmiech. Ttlko musiałabym poprosić kogoś z piękną dykcją

Hosanno - tak, a może postawmy pytanie odwrotnie: czy zyskałyby cokolwiek, a raczej ile straciłyby nie ceniąc tego trwania. "Jedynie" swą stałość... hmmm. To o zostawianiu niedomkniętej furtki.

A życzę tej pewności, a może trwania w tym zachwycie bez przerażenia na myśl: kto pierwszy?

Pozdrawiam dziękując za czytanie.

[she]

Bardzo interesująco. I forma i treść. Wszystko tutaj mnie absorbuje.
Nasunęła mi się "Rozmowa liryczna" Gałczyńskiego, choć tutaj inna perspektywa i inna wymowa.
Tego pytania "czy" nie powinno się zadawać.

Pozdrawiam

[Alga]

She - bardzo dziękuję, również za skojarzenia.

I tak - masz rację, takie pytania nie powinny się zdarzyć

Pozdrawiam

[Lucile]

[em_]

Algo, świetny wiersz.
Fajnie go pomyślałaś.
Na pewno jeszcze do niego wrócę