złotowłosej

[Tomek i Agatka]

dziecinko, musisz uważać -
ruchome kalejdoskopy przesuwają chmury.
powyżej linii horyzontu każdy atom w pokładach drży i krąży.
przemieszczające się ładunki miażdżą najtwardsze tafle,
iskra rozpada w pojedyncze ziarna, by uwydatnić szczegół.

rozkładasz dłonie jakbyś chciała bezgłośnie przyjąć deszcz
- miękkość rozgrzanych opuszków chłonie dźwięk,
jednym mrugnięciem przerzucasz galaktyki w niebyłe.

zawieszona gdzieś pomiędzy,
łapiesz na rzęsy płatki - błoga chwila
szkatułek wyłożonych atłasem.

za progiem ciszy
zajrzysz pod skrzące szkiełko,
rozetrzesz śnieg w poszukiwaniu drobinek ciepła,
a świat się stopi, spływając po policzku

zaróżowioną łzą.

[eka]

Poczułam się jak na koncercie chopinowskim.

rozkładasz dłonie jakbyś chciała bezgłośnie przyjąć deszcz
- miękkość rozgrzanych opuszków chłonie dźwięk,
jednym mrugnięciem przerzucasz galaktyki w niebyłe.

Piękne.

[Marcin Sztelak]

Cudowny, miękki liryk, praktycznie nic dodać nic ująć.

Pozdrawiam.

[Alek Osiński]

Urokliwe, szczególnie druga część,

jedna uwaga:

przemieszczające się ładunki miażdżą najtwardsze tafle,
iskra rozpada się w pojedyncze ziarna, by uwydatnić szczegół.

to drugie "się" można sobie darować, pisząc np. "iskra rozpada na pojedyncze ziarna'

moim zdaniem lepiej się czyta

[she]

Jest w tym wierszu magia. Dźwięk, obraz - pokazane za pomocą pięknego słowa.
I jest w tym wierszu wielka czułość. I to czuje się od razu, natychmiast.

łapiesz na rzęsy płatki - błoga chwila
jak podczas czytania

[Tomek i Agatka]

Eka

Heh, gdzie mi tam do koncertów chopinowskich, wiesz jakim to trzeba być wirtuozem, żeby podołać

Niezmiernie cieszą mnie Twoje słowa. Pozdrawiam radośnie i Dziękuję po stokroć


Marcinie

Bardzo, bardzo mi miło, Dziękuję! Z pozdrowieniami i smoczym dygnięciem,

Agnieszka


Aleksandrze

Niezwykle cieszą Twoje słowa : ))

Właśnie. Zastanawiałam się nad usunięciem tej powtórzonej sięjozy, i mam rzeczywiście dylemat, bo o ile wzrokowo smokom się jak najbardziej narzuca i kreśliłyby bez dwóch zdań, to już niekoniecznie przy głośnym czytaniu, być może z czasem kropnę to drugie w diabły i po sprawie, póki co, jakkolwiek nie spróbuję ująć na głos - brak mi tego przedłużenia, i nie wiem, czy tylko ja tak mam przy głośnej deklamacji, bo wcale, a wcale by mnie ten fakt nie zdziwił, spróbuję nieco jeszcze przepracować, bo może z większym przekonaniem wypłynie.

Kłaniam się wdzięcznie i posyłam uśmiech Z pozdrowieniami,

Agatka

She

Dziękuję Ci najpiękniej, z największą satysfakcją czytam Twoje słowa, naprawdę chce się pisać, oj chce!

Buziaki i pozdrowienia najgorętsze z Wisły

[em_]

Jakie to piękne, liryczne.. Świetne

[Mchuszmer]

Witam Autorów

Człowiek właśnie gotuje zimnioki,
a tu podobna liryka. Ma się ochotę perlic hymny do molekuł i opiewać zjawiskowość łańcuchów skrobi.
Warto było się tu wdrapać W Mchu poruszenie.
Symfonia zmysłów, mistrzowska synestezja, naprawdę można się zatopić. Jak adresatka w chwili, pomiędzy miażdżącymi kolami czasu, a czas wszystko oddala, weryfikuje, rozciera aż do goryczy. Świetne, rozbudowane metafory - np. płatki, które później spływają jako kropla, może rozczarowania. Ale od czego jest niezmazywalna pamięć wody i szkatułki do przechowywania samych dobrych chwil.
Czytam apel o bycie przygotowanym wobec działania niewzruszonych praw.
Ale może tez ostrzeżenie przed "jednym mrugnięciem przerzucaniem galaktyk w niebyłe", bo w zachłyśnięciu feeria barw młodości można przegapić coś ważnego, co mogłoby być trwale, a tak spłynie, pozostawiając chłód.

Zmieniłbym tylko "drobinek"na "drobin", ale to ja, chyba dlatego, ze tak czuje rytm, a nie odczułem potrzeby zdrobnienia.

Pozdrowiska!

[alchemik]

Cudowne obrazowanie.
Porusza mnie, legwana, wylegującego się na brzegu z widokiem na ocean.
A czy może być piękniejszy widok dla legwana?

Okazuje się, że może być piękniejszy niż morze.

Użyłaś/użyłeś chemii i fizyki do napisania cudownego, a przede wszystkim, magicznego wiersza.

Jest przepiękny.