"Poezja Liczb"

[Niedzisiejszy]

Od jakiegoś czasu mam do czynienia z inną
niż zwykle Poezją o szlachetnej nazwie Matematyka

nie ma niejasnych metafor, wszystko ma swoje
miejsce w długim szeregu na układzie współrzędnych

góra zamieniła się w naostrzony do dołu kształt pierwiastka,
została obrócona wbrew prawom natury do góry nogami

zranione serce zastąpiły dwa wypukłe wzgórza liczby trzy,
bez odciętej w poziomie dolnej części

gwiazda tylko nieznacznie zmieniła wygląd, zachowując swe
długie, gęste ramiona, wychodzące wprost z duszy, tylko niebo trochę inne

teraz nim blada kartka, będąca mi białą flagą porażki
na tak wielu lekcjach o nieznanych wierszach

znak nieskończoności symbolizuje wieczną Miłość przypomina
dwie złączone na zawsze postacie kochanków

więc wędruje tak pomiędzy dwoma brzegami każdego wieczoru trwa
odwieczna walka Herberta z Talesem, Goethego z Heronem

mi to nie przeszkadza pływam czasem w jeziorze między dwoma nawiasami,
by po chwili współczuć losowi Wertera, towarzyszyć kotu w pustym mieszkaniu

i proszę tylko pokornie, może trochę naiwnie: by wartość mego ducha
nigdy nie wyraziła liczba ujemna

[pallas]

niema w niej nie jasnych metafor wszystko ma swoje
miejsce w długim szeregu na układzie współrzędnych

Nie ma, piszemy osobno.
Niejasnych, piszemy razem.
I pozbyłbym się w niej pisząc:
nie ma niejasnych...

zranione serce zastąpiły dwa wypukłe wzgórza liczby trzy
bez odciętej w poziomie jego dolnej części

Nie wiem, ale dla mnie zbędne jest to jego.

gwiazda tylko nieznacznie zmieniła swój wygląd zachowując swe
długie gęste ramiona wychodzące wprost z duszy tylko niebo trochę inne

Swój i swe, zlikwidowałbym to nic nie wnosi, ale mogę się mylić.

teraz jest nim blada kartka która często była mi białą flagą gdy
z braku wiedzy oddawałem ją zbyt wcześnie

jest i była tu nie pasują trzeba coś z tym zrobić może tak:
teraz nim blada kartka która często tkwiła mi białą flagą

Tyle co do błędów.

Mi się treść podoba. Matematyka bywa piękną miłością.
Prosta i łatwa jak by powiedział Tales czy Heron.
Czy to się tak różni.
Myślę , że matematyka mówi swoim językiem, a poezja swoim.
Ta liczba ujemna ducha piękne.
Ja rozumiem jako swoją osobowość, charakter czy też swoje idee.
Herbert i Goethe według mnie są to wzory dla peela.
Ale chaotyczny ten komentarz. Za to przepraszam.

Tytan

[Alek Osiński]

Niezłe. jest trochę błędów do odsiania, ale pomysł na plus
i wykonanie całkiem, całkiem. Przy dłuższej frazie,
przydałaby się też interpunkcja. Tworzy mocniejszy
kontur dla słowa...

[Niedzisiejszy]

Od jakiegoś czasu mam do czynienia z inną
niż zwykle Poezją o szlachetnej nazwie Matematyka

nie ma niejasnych metafor, wszystko ma swoje
miejsce w długim szeregu na układzie współrzędnych

góra zamieniła się w naostrzony do dołu kształt pierwiastka,
została obrócona wbrew prawom natury do góry nogami

zranione serce zastąpiły dwa wypukłe wzgórza liczby trzy,
bez odciętej w poziomie dolnej części

gwiazda tylko nieznacznie zmieniła wygląd, zachowując swe
długie, gęste ramiona, wychodzące wprost z duszy, tylko niebo trochę inne

teraz nim blada kartka, będąca mi białą flagą przegranej
na tak wielu lekcjach o nieznanych wierszach

znak nieskończoności symbolizuje wieczną Miłość przypomina
dwie złączone na zawsze postacie kochanków

więc wędruje tak pomiędzy dwoma brzegami każdego wieczoru trwa
odwieczna walka Herberta z Talesem, Goethego z Heronem

mi to nie przeszkadza pływam czasem w jeziorze między dwoma nawiasami
by po chwili współczuć losowi Wertera, towarzyszyć kotowi w pustym mieszkaniu

i proszę tylko pokornie, może trochę naiwnie: by wartość mego ducha
nigdy nie wyraziła liczba ujemna

Co teraz sądzicie?

[pallas]

Mogłeś ten utwór wkleić w pierwszym poście wciskając zmień.
Nie wiem, ale coś mi mówi, że za mało tu kropek i przecinków.
Widzę też, że poprawiłeś błędy i nie potrzebne słowa.
Jak dla mnie od razu lepiej. Ale jak to mówią uczymy się całe życie Mateuszu.
Tyle ode mnie.

Tytan

[eka]

poezja o szlachetnej nazwie Matematyka
nie ma niejasnych metafor

wszystko ma swoje miejsce w długim szeregu
na układzie współrzędnych

wierzchołek zamienia się w naostrzony kształt pierwiastka
obrócony wbrew prawom natury do góry nogami

zranione serce zastąpią dwa wypukłe wzgórza trójki
bez odciętej w poziomie dolnej części

gwiazda nieznacznie zmienia wygląd zachowując
długie gęste ramiona i tylko niebo trochę inne

jak biała flaga na lekcji o nieznanych wierszach
gdzie nieskończoność - dwie na zawsze postacie kochanków

wędruję pomiędzy dwoma brzegami każdego wieczoru bo trwa
odwieczna walka Herberta z Talesem i Goethego z Heronem

a ja pływam czasem w jeziorze między dwoma nawiasami
by po chwili współczuć Werterowi i kotu w pustym mieszkaniu

i proszę pokornie trochę naiwnie
by mojego ducha nigdy nie wyraziła liczba ujemna

-----------------------------------------------------
Dobry pomysł, jak i słuszne odchodzenie od egzaltowanych uniesień.
Tytuł zapisujemy bez cudzysłowu, przecież na tej samej wysokości masz rubrykę Tytuł: , dodatkowy znacznik zupełnie zbędny!
I jak już piszesz go wielką literą, to tylko pierwszy wyraz, chyba że drugi (lub kolejne) są nazwami własnymi, a liczba na pewno nią nie jest.
Trochę zmieniłam wiersz, unikaj zbędnych wyrazów, staraj się łączyć znaczeniowo strofy.

A w ogóle się cieszę, bo masz potencjał.
Pozdrawiam.


Jeśli nie zmienisz na kotu, więcej nie zajrzę.

[Niedzisiejszy]

Witam
Bardzo dziękuję za miłe oceny i wskazanie błędów.
Co do Pani eki to przepraszam za kota, co do treści moim zdaniem wiersz może być w nią bogaty, i taki styl lubię, zaś miniatury Poetyckie zbytnio nie przypadły mi do gustu, ja lubię wylewać pełnię moich uczuć na papier bez żadnych ograniczeń, choć może rzeczywiście trochę za długi, jeszcze nad nim pomyślę. A jeżeli chodzi o tytuł to przyzwyczajenie z Facebooka gdzie też publikuję
Pozdrawiam