Koniec jest początkiem, Uroburos, czyli niekończący się wiersz

[jaga]

pianista delikatnie uderza w klawisze
rozbudza partnerkę dotykiem języka

[alchemik]

rozbudza partnerkę dotykiem języka
w głąb partytury nut uzależnionych
od narkotyku westchnień do połowy
sięga we wnętrze reszty umysłem dotyka

[pallas]

Sięga we wnętrze reszty, umysłem dotyka.
Pustka utkała nić życia, czas w jedną
Idzie stronę, by dotknąć koniec.
I cóż więc ja-człowiek, mam zrobić.

[alchemik]

I cóż więc, ja człowiek, mam zrobić?
Oprócz oddechu pustką, niepustką przegwiezdną.
Łykami wody z oceanów, śnionych waleniami
i ich pieśnią odwieczną, modlitwą do Gai.

[pallas]

O widzę, że mogę coś dopisać bardzo chętnie.
------------------------------------------------
I ich pieśnią odwieczną, modlitwą do Gai.
Na nic korzenie się przed pustym echem.
Weź młot i siebie kuj odwieczny kowalu,
Janusa ukrusz i pozostaw oliwną gołębice.
------------------------------------------------
Proszę.

[alchemik]

Janusa ukrusz i postaw oliwną gołębicę.

Czy to oznacza, że mam dać sobie po twarzy?
Pozbawić lica w swej dwulicowości?
To się nie zdarzy!!!
Tyle osobowości kłębi się we mnie, mowiąc veto!
Jestem poetą!!!

[pallas]

Jestem poetą!!!
Na prawdę? A jam teolog.
I co? Nostradamusa spytaj jak wstanie...
Lecz chcę stalówkę pióropusza.
A mnie daj księgę, co w niej dziurę znajdę między słowem.

--------------------------------------

Janusa ukrusz i pozostaw oliwną gołębice.
Co tu jest źle, bo nie wiem?
Czemu to napisałeś Jurku.
Janusa ukrusz i postaw oliwne gołębicę.
Przepraszam, że tak marudzę.

[alchemik]

Ależ, Piotrek, to ja zrobiłem literówkę. Mam wytarte klawisze i walę na ślepo.


A mnie daj księgę, co w niej dziurę znajdę między słowem.
I parę garści innego, niezrozumianego oddechu Boga,
który beknął Wybuchem, ponoć Wielkim.
Spowodował spiralne zawirowania galaktyk.
Parę religijnych praktyk na Mlecznej. Już w Drodze dementi.

[pallas]

Parę religijnych praktyk na Mlecznej. Już w Drodze dementi.
Co na to powiedzą Hiszpanie, herezja!!!
Na stos, na stos niech języki go pochłoną.
Niech nie bluźni po Trydencie, ten kto
Martwym chce się stać w obliczu Boga.
-----------------------------------------------------

Chyba troszkę przesadziłem.

[alchemik]

Martwym chcę się stać w obliczu Boga.
Wyznam mu grzechy, których nie popełniłem.
Najważniejszy to ten, że żyłem i nie spłynąłem
w spłuczce razem z innymi płody grzesznej miłości.
Kajam się za to, że kochałem, byłem, zmieniłem.
Za grzechy się nie kajam, bo jakoś tak, były mi miłe.