Koniec jest początkiem, Uroburos, czyli niekończący się wiersz

[pallas]

Za grzechy się nie kajam, bo jakoś tak, były mi miłe.
Pójść tam gdzie razem z Wergilim wędrował poeta;
Gotować się w smolnym garze razem z wieszczem.
Jednak wiem, że to mydlana bańka trzęsie z powagą.
Spadam w dach z rumorem, oczy wytrzeszczam: Gdzie byłem?
-----------------------------------------------------

Jak lubię te zabawę.

[alchemik]

Spadam w dach z rumorem, oczy wytrzeszczam; Gdzie byłem?

Z pewnością powyżej, choć i dach wysoko.
Pewno sobie, jak zwykle bujałem w obłokach. Z aniołami.
Anielice są niezłe, podkasane, te to potrafią piórem połechtać
poetę uzależnionego od niego. Piękne i bezwstydne.
Bez grzechu, choć nie odmawiają oprócz pacierza, niczego.

[pallas]

Bez grzechu, choć nie odmawiają oprócz pacierza, niczego.
Lepsza taka modlitwa niż tysiąc tysięcy bezmyślnych słów.
Zło czai się w kominie, by wyskoczyć jak kot z worka;
Lecz kociak to już Schrodingera i niech łapska trzyma z dala,
Jeśli nie chcesz swojej zguby, znikaj w światło mój kochany.
---------------------------------------------------------

Sam się zaczynam zaskakiwać z tymi nawiązaniami alchemiku.

[alchemik]

Jeśli nie chcesz mojej zguby, znikaj w światło mój kochany.
Tam popędzisz po powierzchni, co posiada jedną stronę.
Ani wierzchu ani dna. Schrodingera kot tak ma, że puszczany
między kwanty zamiast myszy znosi fanty, po Moebiusa biegnąc wstędze,
on za demonami pędzi, tycinkimi od Maxwella. Chwyta w paszczę,
do kuwety próżnią naszcza. I za chwilę. Już perpetuum masz mobile.

[pallas]

Do kuwety próżnią naszcza. I za chwilę. Już perpetuum masz mobile.
Toż to czary. Ki to Diabeł, och Boruta, gdzie się chował,
Musiał Łańcut do czorta posłać, bo jakiś tam Stadnicki urzędował,
To był sąsiad jakich mało, to do sądu, a tu grabić i w kaźń wziąć.
I napędza maszynerie tą energią co się zmienia jak spod czarciego kopyta.

[alchemik]

I napędza maszynerie tą energią, co się zmienia, jak spod czarciego kopyta.
Spytaj o demony, a może nie pytaj, bo tkwią w nas, nie w zamku łańcuckim,
nie w borze. Pędzą nas do światła w ciemności, do ciemności w świetle.
Budzą się gdy śpimy, nie śpią, kiedy dnieje, bo być może to ta właściwa siła,
otrzymana od Prometeusza w darze, ogień skradziony bogom. Zdradliwa lecz nasza.

[pallas]

Otrzymana od Prometeusza w darze, ogień skradziony bogom. Zdradliwa lecz nasza.
Gdyby nie bard nic nie wart, byłby ogień bogów,
Który poruszył strunę kitary i nic więcej.
Aojd pieśń zaczął i poruszył martwe serca,
W rytm zaczęły bić wszechświata.

[alchemik]

W rytm zaczęły bić wszechświata
ludzkie serca, kiedy szatan skusił Ewę.
Głupia baba, choć ciut mądra, bo Adama
przekonała z jabłek dżemem.
Nie ma lepszych naleśników, a szarlotka daje wiedzę.
Nie chciałłbym na drzewie siedzieć.

[pallas]

Nie chciałbym na drzewie siedzieć,
Które suche i spróchniałe, nierodzące już owoców;
Jabłek nie ma, wiśnie rosną na staruchu
Gorsz nawet od cytry, to dopiero kwas,
W ziemie wbija, oto nasza kara.

[alchemik]

W ziemię wbija, oto nasza kara,
kiedy chcemy wzlatać w niebo
łysej szkapie doczepiając skrzydła.
Wędzidła nałóż sobie poeto.
Oby, nie zbrzydła ci ta z Parnasu dziwka.