WSŁUCHANI W PULS ZIEMI

[coobus]

ktoś kiedyś przejdzie drogą po której ja szedłem,
trąci kamień zmęczony, może nawet kopnie,
tak, może nawet kopnie zupełnie bezwiednie,
i lekko się w tym geście od ziemi oderwie.
może nawet podniesie, by słońcu go podać,
też bezwiednie, z nawyku dzielenia się chlebem,
czy krzykiem się uwolni lekkość wyzwolona,
tego nie wiem. lecz ja bym się uśmiechnął pewnie.

ktoś kiedyś, idąc po mnie, przystanie, uklęknie,
dotykiem ślad uświęci po nas, po milionach,
zasłucha się w puls ziemi, zmęczonej i pięknej,
a dotyk ten wyzwoli, co niewyzwolone.
uruchomi, poruszy, pobudzi, poniesie,
natchnie siłą i duchem, lub czymś większym może...

ziemia stopom poddana, z poboczem i cieniem,
dłoń matczyną wyciąga do tych, co wciąż w drodze.

[pallas]

Ależ to rytmiczne.
Błędów nie widzę.

Trzeba słuchać, by być wysłuchanym.
Jeżeli człowiek tego nie zrobi i przejdzie tą drogą nie zauważając innych.
Pusty będzie i zamiast budować, zniszczy to, co mu niepotrzebne.
Ale na pewno pójdzie tą ścieżką człowiek,
który się zatrzyma i wsłucha w puls ziemi
czyli tych głosów już umarłych lecz wdzięcznych.
Ten , który wędruję i słucha pokona nie jedną przeszkodę.
Tak widzę ten piękny wiersz, który mnie niesie w nieznane zakamarki.

Tytan

[Leon Gutner]

Jako i my uświęcamy Coobi po tych milionach setkach miliardach co przed nami.
Temat znakomity - wykonanie przednie .
Na jednym oddechu przelałem do duszy .

Z uznaniem L.G.

[tabakiera]

Ale piękny wiersz!
O pewnej ciągłości, o tym, że umierając, nie umieramy. No i o wspólnej macierzy.
Bardzo rytmiczny, zostaje w czytelniku. I chyba o to chodzi, żeby został,
pozdrawiam.

[coobus]

Pallas, Leo, tabakiera - dziękuję, że przystanęliście na chwilę, wsłuchaliście się wraz ze mną w ten puls

[Liliana]

ktoś kiedyś przejdzie drogą po której ja szedłem

jesteśmy tu tylko na chwilę, po nas przyjdą inni, ciagłość bedzie zachowana,

piękny wiersz, coobusie, i wykonanie takoż

[marta zoja]

Cobi... ten wiersz jak ostatnie pożegnanie, jednak tchnie nadzieją... płaczę, wzruszam się,jeszcze żyję... W ciszy z pochyloną głową czekam na nieuchronność... MZ

[coobus]

Liliana, marto - dziękuję

[anastazja]

ziemia stopom poddana, z poboczem i cieniem,
dłoń matczyną wyciąga do tych, co wciąż w drodze.

cóż więcej mogę Coby.

[coobus]

Odmłodziłaś się na awatarze, Ana. Ale wolę cię tę dojrzałą, a dokładniej piękną i dojrzałą. Do tego bobasa tylko się uśmiechnę. Z podziękowaniem za komentarz.