Wielka księga skarg i zażaleń

[Marcin Sztelak]

Na wypłowiałych
sztandarach wrogowie suszą
zęby, w geście
zwycięstwa.

Uchylam się przed ciosem
chowając dłonie
w piasek.

Drżący pod czułym dotykiem
i spojrzeniami z obietnicą
– płonne nadzieje,

wystarczą trzy krzyżyki i żadnej
daty. I tak nikt nie przeczyta,
najwyżej skrobnie parafę,
wystawi kwitek.

[eka]

Skargi i zażalenia. Bez sensu, nikt na poważnie się nie przejmuje tym, co nas boli.
Kim są ci wrogowie spod wypłowiałych sztandarów? Idee, z którymi peel kiedyś walczył?
A dziś udaje, że problemu nie ma?

Tylko ktoś kto nas kocha, możne przejąć się na poważnie naszymi skargami.
Smutny wiersz.
-----
Nie wiem... czemu nie stosujesz przecinka przed imiesłowami współczesnymi (-ac)?
Zastępują pełnokrwiste orzeczenie, czynność dziejącą się jednocześnie z inną w zdaniu.

[lczerwosz]

istotnie, jakby wpisy osobne zażalenia, ja bym nawet wystylizował z numerem, datą a nawet podpisem pl-1,2,3.

[ono]

zbyt kawa na ławę. wiersz jakby pisany do żurnala , albo do tabloidu. niby nic zarzucić, a jednak brakuje mu serca - ot ktoś , coś napisał.

ono