Koniec jest początkiem, Uroburos, czyli niekończący się wiersz

[pallas]

Starczyło dożywotnio na napoje trunkowe;
Straszydło żywicą pachniało miodną,
Niech się strzegą misia z chatki w lesie,
Miech chuchnie panu, z lizakiem, prosto w twarz,
Auto na złom a prawo dla złoczyńców,
Mi to pasuje, ale ja już w czarnej dziupli.

[alchemik]

Mi to pasuje, ale ja już w czarnej dziupli.
Dobrze że nie w dziurze.
Grawitacja pozwala na wieczność tam się nurzać.
Wiem, że osobliwie i magicznie. Ale wyłaź,
bo masz sporo do opowiedzenia maluczkim.

[pallas]

Bo masz sporo do opowiedzenia maluczkim.
Naprawdę?! Nie znam żadnych słownych zawijasów,
za to alchemik, torbę wędrowną po brzegi pełną
Tych niuansów, gdy wyjdę z dziupli to nic ludziom
Nie podaruję oprócz syntetycznych Brunonizmów,
Znów by się znawcy zlecieli jak ćmy. A czytelnik wtedy gdzie?

[alchemik]

Znów by sie znawcy zlecieli jak ćmy. A czytelnik wtedy gdzie?
Oni też czytelnicy, choć za kasę, nie przejmuj się
moim zawijasem, bo torbę mam pustą. Sięgam z nieba po słowa.
Na chmurach ich pelno. Pod nogami, na księżycu, w starej kopalni.
Nie bój się. Sięgaj po nie nawet z rozdeptanego gówna psiego.
Poeto. Kolego.

[pallas]

Poeto. Kolego.
Ja nie poeta tylko gramofon.
Pisze, bo mam chęć, a że bezsensu no cóż,
Niech się czytelnik męczy między zawijasem.

[alchemik]

Niech się czytelnik męczy między zawijasem,
który pędzi po wertepach strony i unosi symbol,
znaczenie metafory w kuble ze śmieciami.
Rudy kot się skusił, chociaż nie dla odpadków skisłych,
w pogoni za szczurami, bo chciał zmienić dietę
na żywą, błyszczącą oczkiem bystrym i ogonem łysym.

[pallas]

Na żywą, błyszczącą oczkiem bystrym i ogonem łysym.
A ka mysz? W cieple siedzi i żre zboże złociste.
Pszenica zbyt tłusta, proso za słodkie, żyto w sam raz.
W kącie leży ryż lecz mysz ta polska, więc ryżu nie tyka,
A Filemon ciągle goni... Bonifacy na zapiecku śpi.

[alchemik]

A Filemon wciąż goni… Bonifacy na zapiecku śni.
Felix w reklamie, zdycha od fistaszków, śniąc o strumieniowych wróblach.
Moja Kicia umarła już dawno, a wciąż kocha.
Nieraz widzę jej przyjaznego ducha. Do snu mi miauczy.
Tylko nie wiem jak ją nakarmić. Czy poczęstunek we śnie wystarczy?

[pallas]

Tylko nie wiem jak ją nakarmić. Czy poczęstunek we śnie wystarczy?
Będzie szczęśliwa, gdy jej poczytasz do snu Gałczyńskiego.
A jak to nie pomoże to pisz do Gorgiasza na pewno wie,
jak wyśnione koty karmić. A mysz wniebowzięta pląsa
wypita słodem jęczmiennym, czci też posąg kota na parlamencie...

[alchemik]

Wypita słodem jęczmiennym, czci też posąg kota na parlamencie...
Mysz idiotka. W alkoholicznym zamęcie chce kocura zawzięcie.
Myszko miła, aby ci się nie spełniło.
Ten mariaż to zła miłość.
Chociaż, u kota każdego, z całą pewnością będziesz miała wzięcie.

Tu masz limerykowy układ wersów, Tytanie.