rozedrgana

[Tomek i Agatka]

chichocze poranek mknie wśród słodkiej sanny
zsypuje w alejce drzewa zwiewne panny
strojne w puchy srebrne w piórka śnieżnobiałe
wyginają talie w bieli pełnej szaleństw

wiją się swobodnie każda roześmiana
raz wyżej raz niżej ugięte kolana
kołyszą się wdzięcznie unoszą falbanki
kłaniają dygoczą figlarne i zgrabne

suknie diamentowe perłą wysadzane
w ornamenty zdobne koronkowe szale
ponętne jedwabie ręcznie malowane
satyny i tiule wiatrem podszywane

dotykają ziemi krokiem tak powabnym
każda na szpileczkach co do jednej panny
mienią się i błyszczą migoczą jak gwiazdy
z kryształu korony z cyrkonią girlandy

kiedy promień słońca barwną wstążkę wplącze
rozedrgana zima z wiatrem daje koncert
już sopel o sopel z brzdękiem się rozpada
śnieżną salwą rusza ścieżek promenada

skrzy się w zaspie śnieżnej dostojny ostrokrzew
kolczaste paluszki w lukrowany ząbek
wystawia do słońca w koral się rumieni
posypany pączek z zimą grywa w zieleń

pruje wiatr gałganki kruszy dźwięczne szkiełka
pogwizduje tańczy wymiata na werblach
śmiga na huśtawce salta harce wrzawa
parska że aż dymi kurzawa bałagan

pęka śniegu górka na ślizgawkach szklanki
wibrują drobinki dzieci gonią sanki
rży śniegowy bałwan w locie miotłę trzyma
kulka kulę toczy - rośnie w siłę

zima


________________________________________

* ZDROWYCH * WSPANIAŁYCH * RADOSNYCH *
ŚWIĄT BOŻEGO NARODZENIA. SZCZĘŚLIWEGO NOWEGO ROKU!

- Agnieszka -

http://tiny.pl/hj7kr

[skaranie boskie]

Trochę mi zazgrzytał brak rymu w ostatniej strofie.
Resztę odbieram jako lekki wierszyk dla dzieci.
I nie traktuj tego jak przyganę, pisanie dla dzieci uważam za najtrudniejszą sztukę.
Na ile podołałaś wyzwaniu?
Chyba tylko dzieci są zdolne ocenić.
Biorąc pod uwagę wierszyki - koszmarki, jakich muszą się ostatnio uczyć w szkołach myślę, że Twoim byłyby zachwycone.

Pozdrawiam świątecznie

[Tomek i Agatka]

<Haha> Skaranie, nie może zgrzytać, ten rym przecież tam jest, zapewniam Cię,

ale żeby nie było:

szklanki
sanki
trzyma
zima

Zapewne przy głośnym czytaniu, by wyszło.
Tylko wzrokowo mogło umknąć... Dlaczego? To proste, celowo zastosowałam zapis:


"kulka kulę toczy - rośnie w siłę

zima"


Dzięki takiemu zapisowi - w siłę rośnie zarówno zima, jak i toczona z maleńkiej kuleczki - duża śniegowa kula. Łatwiej to według mnie zwizualizować, ponadto jest przeskok myślowy, tłumaczący niejako to zjawisko - coś w tym sensie - nie ma się co dziwić, w końcu jest zima. Co jednak najważniejsze tutaj, taki zapis wymusza spowolnienie czytania na sam koniec, nie uzyskamy tego wrzucając słowo "zima" do powyższego wersu, znaczy się tak:

"kulka kulę toczy - rośnie w siłę - zima"

To już nie to samo, potrzebne jest to przerzucenie myśli i wzroku.

Tutuł powinien brzmieć "rozedrgana", wtedy całość tworzy klamrę

"rozedrgana

zima"

Skaranie, mam taką ogromną nadzieję, że to nie tylko wiersz dla dzieci... We mnie nadal mieszka takie dziecko. Zewnętrzność - zewnętrznością, ale dusza się nie starzeje. Ciągle zatem wierzę, że wielu dorosłych także znajdzie tu coś dla siebie, a przecież to dorośli czytają dzieciom wiersze i wybierają spośród tych, które przypadają im do gustu, przywołują wspomnienia. Myślę więc, że zanim zapytamy dzieci, to jednak warto zapytać o zdanie dorosłych. Czy tak trudno odnaleźć w sobie to dziecko, myślę że nie, ono w nas mieszka, czy tego chcemy czy nie, dochodzi do głosu, kiedy jesteśmy bardziej dla siebie naturalni, szczerzy, spontaniczni. Zewnętrzność to tylko otoczka, zbroja potrzebna po to żeby przetrwać. Miękkie, bezbronne leży w samym środku. Nie zapominajmy o tym, zanim stwardnieją nam serca : )

Specjalnie Dla Ciebie w Świątecznym prezencie : )

Dziecka dar*

Żyje w nas gdzieś postać z bajki, w muślinowym śnie,
Pląsa tak jak w tańcu, pośród stu porannych mgieł.
Ona budzi się, gdy chcesz, by świat piękniejszym był,
Mieszka gdzieś, na serca dnie, gdzie księżycowy pył.

Taka postać, co to różdżką zmienia cały świat,
Za dotknięciem, której wszystko mieni się od barw.
Lśnią żółcienie w słońca blasku, czerwień iskrzy malw,
Uczesane łąk zielenie, błękit - nieba garść.

Stogi zbóż nad rzeki nitką, za warkoczem traw,
W chatce gdzieś na kurzej stopce nuta skrzypiec gra.
Dotyk rześkiej wartkiej wody, w tle flisaków gwar,
Górskie echo śmiech roznosi nad doliny płaszcz.

Mieszka w nas gdzieś radość jeszcze, ta z dziecięcych chwil,
Jakaś całkiem spora resztka w duszy gdzieś się tli.
Bosą stopą i szczebiotem wita ranka świt
I zamienia rzeczy proste w nadzwyczajne dni.

Już tęsknota za beztroską duszy żagiel gna,
Czułe serce wciąż się ostro dopomina barw.
Tych zieleni, tych błękitów, tych czerwieni malw,
Tego piękna i zachwytu, nie - zwykłego dnia.

Lekką stopą po mchu stąpam, przypominam jak,
Gdzieś na nieba firmamencie w górę wzlata ptak.
Skrzydła swoje w słońcu grzeje, wzbija się, co sił,
W wyobraźni mej wciąż żyje wolność tamtych chwil.

Śnieżnobiałych chmur obłoki cicho suną w dal,
Oplatają wszystko wokół, cały baśni świat.
Dywan chmur misternie tkany wstęgę nieba tnie,
Gdzieś w oddali ukochany widok serce rwie.

Mieszka w nas gdzieś postać z bajki, tak - to dziecka dar,
Gdy oczami wyobraźni przemierzamy świat.
Przemierzamy wszerz i wzdłuż, by szukać dawnych barw,
By odnaleźć w zwykłym świecie urok z tamtych lat.

Pozwól tej postaci z bajki, niechaj żyje w nas,
Niech oczami wyobraźni odmaluje świat,
Niechaj w okna nam zagląda znowu ptaków śpiew,
Niechaj radość i beztroska znów rozgoszczą się.

Pora odkryć, że wciąż żyje gdzieś na serca dnie,
Taka postać, co się kryje w muślinowym śnie.
Pora w sobie ją rozpoznać, już najwyższy czas,
By na nowo gdzieś odnaleźć swój bajkowy świat.


Świąteczne pozdrowienia

[Miladora]

Żywiołowa i barwna ta Twoja zima, Smoczki.
Miło sobie przypomnieć.

Jeden rym bym tylko lekko dopracowała - "rumieni/zieleń".

Buziaki poświąteczne

[Tomek i Agatka]

Milu, pięknie, serdecznie Dziękuję za zajrzenie. Proszę pozwól, że tak już zostawię,
ten rym przy głośnej recytacji jest według mnie ok* Wiesz, nie chciałabym zmieniać treści...

Ogromniaste Smocze Buziaki poświąteczne.

Tylko obrazka świątecznego u smoków niet

[Leon Gutner]

Bardzo trudna forma i ciekawy temat
Miły klimat .
Tomek i Agatka - lektura obowiązkowa

Z ukłonem L.G.

[Tomek i Agatka]

Leonie rozpieszczasz mnie : )

Dziękuję serdecznie. Bardzo, bardzo mi miło :-)

Buziakk***


Wszystkiego Naj Najlepszego dla Ciebie w Nowym Roku!
Wierzę, że będzie wyjątkowy!

Z ukłonami Agnieszka;)

[skaranie boskie]

Wybacz Agnieszko, nie zaglądałem tu od czasu zamieszczenia komentarza.
Słusznie zwróciłaś mi uwagę na pomyłkę w komentarzu w innym dziale forum. Niesłusznie jednak starałaś się mnie obrazić dodatkami do tejże uwagi.
Rzeczywiście czytałem tekst wzrokowo. Rzadko tak robię, ale tym razem się zdarzyło.
Zima umknęła mi całkowicie. Możliwe, że okulary zaparowały wskutek zauroczenia wierszem.
Uznałem go za wiersz dla dzieci prosząc, żebyś przyjęła to raczej za komplement.
Czy musiałem rozpisywać się na temat mieszkającego również we mnie wiecznego dziecka?
Przepraszam, jeśli komentarz był zbyt mało pochwalny i obiecuję poprawę.

Pozdrawiam noworocznie

[P.A.R.]

dużo i nie doskonale
więc na coż mi pamięć ...

[Abi]

chichocze poranek mknie wśród słodkiej sanny
zsypuje w alejce drzewa zwiewne panny

na ósmym, OK

pozdrawiam
A.